Η Γεωργία Αριστοδήμου θεωρεί πως η μεγαλύτερη ηττημένη σ’ αυτή την εκλογική διαδικασία ήταν η ίδια η Δημοκρατία και διερωτάται εάν τα κόμματα το έχουν καταλάβει.
Οι εκλογές τελείωσαν και σχεδόν όλοι έχασαν. Άλλοι ποσοστά, άλλοι έδρες, άλλοι την ευκαιρία να μπουν στη Βουλή, άλλοι να βγουν τέταρτο κόμμα, άλλοι να πείσουν το 34% που απείχε να προσέλθει στις κάλπες. Υπήρξαν κι αυτοί που κέρδισαν. Π.χ. η Δημοκρατική Παράταξη που κατάφερε να εκλέξει τέσσερις βουλευτές και βέβαια η Χρυσή Αυγή της Κύπρου (βλέπε ΕΛΑΜ) που όχι μόνο αύξησε ποσοστά και έδρες, αλλά παρολίγο να λάβει τόσες ψήφους που θα επέτρεπε στο κόμμα (που λέει ο λόγος) να λάμβανε μέρος και στην τρίτη κατανομή εδρών. Τόσο ωραία τα πράγματα. Οι τρεις μεγάλοι (ΔΗΣΥ, ΑΚΕΛ, ΔΗΚΟ) υποτίθεται ότι «ψάχνονται» να δουν τι πήγε στραβά και έχασαν και ψήφους και έδρες. Κι όπως ανακοίνωσαν μέσω αρχηγών και εκπροσώπων τους, θα το δουν διεξοδικά μέσα στα συλλογικά τους όργανα. Όπως κάνουν πάντα μετά από κάθε εκλογική αναμέτρηση, δηλαδή μια τρύπα στο νερό. Γιατί εάν λάμβαναν πραγματικά τα μηνύματα που ο λαός τους εκπέμπει εδώ και πολλά χρόνια, θα είχαν προχωρήσει σε αλλαγές (και δεν εννοώ προσώπων, αλλά πολιτικών και νοοτροπιών). Αλλά φευ… Σε μια Κύπρο που βασιλεύει το ρουσφέτι, η αναξιοκρατία και η διαπλοκή και το ένα σκάνδαλο διαδέχεται το άλλο, χωρίς ποτέ να πληρώνουν οι ένοχοι, γιατί να κάτσουν ν’ αλλάξουν τα μεγάλα κόμματα;
Οι εκλογές λοιπόν τελείωσαν, όμως υπάρχει ένα ερώτημα που πλανάται. Και τώρα τι; Υπάρχει μήπως καμιά πιθανότητα να αλλάξουν κάποια πράγματα; Κατάλαβαν μήπως τα κόμματα και οι κομματάρχες τους ότι η μεγαλύτερη ηττημένη σ’ αυτή την εκλογική διαδικασία ήταν η ίδια η Δημοκρατία; Όταν μάλιστα ένα 15% των ψήφων δεν έχει αντιπροσώπευση στη Βουλή; Όταν στον ναό της εισήλθε κόμμα που η καταγωγή του και μόνο αποτελεί ασέλγεια; Όταν ένας στους τρεις ψηφοφόρους της γύρισε την πλάτη είτε γιατί έχει απηυδήσει απ’ όλα όσα τεκταίνονται εις το όνομά της, είτε γιατί απλά αδιαφορεί πια γι’ αυτήν; Αυτά είναι που θα έπρεπε να απασχολούν τους κομματάρχες και τα επιτελεία τους. Αλλά φευ. Όπως έγραψε και μία που διετέλεσε εκπρόσωπος του λαού για πέντε χρόνια στη Βουλή -και ζητούσε απ’ αυτόν να την εμπιστευτεί ξανά- «τα γίδια μπήκαν στο μαντρί». Κι όπως διαβάζουμε στον Τύπο, το μόνο που φαίνεται ότι απασχολεί τους κομματάρχες είναι ποιον θα βγάλουν πρόεδρο της Βουλής. Δηλαδή πάλι για τα οφίτσια και τους τίτλους μαλώνουν και ραδιουργούν. Και η καημένη η Δημοκρατία κάθεται απογοητευμένη σε μια γωνία και παρακολουθεί αποσβολωμένη…
