Με αφορμή τα όσα έγιναν στη Γενεύη, ο Αντώνης Χατζηαντώνης γράφει για τις διαπραγματεύσεις στο Κυπριακό.
Τελείωσε λοιπόν και η λεγόμενη άτυπη πενταμερής διάσκεψη της Γενεύης, που ουδόλως ήταν Διάσκεψη! Γιατί, σε μία διάσκεψη, υπάρχει και κάποιος διάλογος, ανταλλαγή σκέψεων. Σε αυτή την περίπτωση είδαμε τα δύο βασικά ενδιαφερόμενα μέρη, Ελληνοκύπριους και Τουρκοκύπριος, να αναμασούν, να επαναλαμβάνουν τα ίδια. Δίδοντας ετσι, την ευκαιρία στον Τσαβούσογλου – πασά, να ειρωνευτεί τον κ. Αναστασιάδη, ότι επαναλαμβάνει τα ίδια και τα ίδια, σαν παλιός δίσκος από βινύλιο. Λες και εκείνοι, δεν επαναλαμβάνουν τις απαράδεκτες θέσεις τους, περί λύσης δύο κρατών. Αγαπητοί μου, το πράγμα είναι απλό. Όταν, από το 1977 έγινε λόγος για Ομοσπονδία, εμείς το αναγνωρίζαμε, ότι επρόκειτο για έναν οδυνηρό συμβιβασμό. Και ουδείς βέβαια γνωρίζει, αν στις λεγόμενες Συμφωνίες Μακαρίου – Ντενκτάς του 77, γινόταν λόγος για αυτού του τύπου Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία. Σε αυτά τα 44 χρόνια τι βλέπαμε να γίνεται; Τι συνέβαινε στην πραγματικότητα; Μάζευαν τις υποχωρήσεις μας οι Τούρκοι, (εμείς τις λέγαμε συγκλίσεις) και παράλληλα αφού εμείς, ως η αδύνατη πλευρά, δεν μιλούσαμε από θέση ισχύος, ανέβαζαν τον πήχυ των απαιτήσεων τους. Τη στιγμή, που εμείς για να συναντηθούν οι απόψεις μας, κάπου, αναγκαζόμασταν να τον χαμηλώσουμε. Το μόνο σίγουρο, είναι ότι, πάμε σε ένα βελούδινο διαζύγιο. Να έχουμε όμως υπόψιν, ότι ένα διαζύγιο, είναι πάντα ένας οδυνηρός χωρισμός. Και σε αυτή την περίπτωση, έχω την εντύπωση ότι αυτό που επιδίωκε ο Ντενκτάς πριν πέντε και πλέον δεκαετίες, επιτυγχάνεται διά της παρέλευσης του χρόνου. Ο χρόνος, φαίνεται ότι ως πανδαμάτωρ και ιατρός πάντων των παθήσεων, έχει δημιουργήσει τέτοιες καταστάσεις, που κανείς δεν φαίνεται να ασχολείται πλέον σοβαρά, με το εθνικό μας πρόβλημα. Ουσιαστικά, οι Ευρωπαίοι έχουν κουραστεί να ασχολούνται. Κλείνοντας, θα πω το εξής: Πάντοτε, από το ‘75, την ημέρα του Πάσχα, στα δελτία ειδήσεων, δεν ευχόταν ο εκφωνητής, είθε αυτή η Ανάσταση να είναι η τελευταία, που μας βρίσκει μακριά από τις εστίες μας; Ε, φέτος, τουλάχιστον εγώ, σε κανένα κανάλι δεν άκουσα τον εκφωνητή, να μιλάει για επιστροφή προσφύγων και λοιπά. Στη θέση της επιστροφής- απελευθέρωση, σαν να μη μας έφταναν όλα αυτά, μπήκε ο δαίμων της Πανδημίας. Χριστός Ανέστη φίλοι μου!
