Ο Λοΐζος Πίπης, master ψυχολογίας, γράφει για τον θεσμό του γάμου.

Σαν πορεία, ο γάμος είναι μοναδικός.

Περιλαμβάνει δύο άτομα που λειτουργούν μέσα στο Βασίλειο της Συνείδησης τόσο του ατόμου όσο και του ζευγαριού.

Στον γάμο δεν υπάρχουν αντίγραφα ή πρότυπα ιδανικού γάμου.

Κάθε γάμος είναι διαφορετικός, όπως ακριβώς στην τέχνη ή στην ποίηση και είναι αδύνατο να υπαγορεύσεις στον καλλιτέχνη ή στον ποιητή πώς ή ποιο θα είναι το τέλος του έργου τους.

Κατά παρόμοιο τρόπο είναι ευθύνη του ζευγαριού και μόνο αυτό μπορεί να αποφασίσει τον τρόπο πορείας του.

Στον γάμο, ως άτομα διαφοροποιούνται γιατί είναι ανθρώπινες υπάρξεις. Ο κάθε ένας τους φέρει το σώμα του, το νου του, και είτε είναι νέος ή γέρος, άντρας ή γυναίκα, οδεύουν μαζί προς εκπλήρωση της αποστολής τους- της άγιας εντολής του Κυρίου, «Αυξάνεστε και πληθύνεστε».

Οπωσδήποτε δεν ξέρουν ποια εμπόδια ή τι θα συναντήσουν στον δρόμο τους.  Όμως προς γνώση τους, για μια ή για οποιαδήποτε λοξοδρόμηση υπάρχουν οι ειδικοί.

Επιπλέον το κάθε άτομο φέρει τις σκέψεις του, τις ιδέες του, τον τρόπο τέλεσης της εργασίας του.

Ως άνθρωποι σε πολλά ζητήματα μπορεί να συμφωνούν, ο ένας με τον άλλο, σε άλλα όμως δυνατό να διαφωνούν, γιατί δύο άνθρωποι δεν είναι ακριβώς οι ίδιοι.

Τόσο η διαφορετικότητα, όσο η ανωτερότητα του ενός προς τον άλλο, προκαλούν προβλήματα στις σχέσεις του ζευγαριού, γιατί δεν ξέρουν τον τρόπο ή τη μέθοδο να εγκαταστήσουν στο είναι τους το θεμέλιο της ενωμένης πορείας τους.

Στην κοινωνία μας ο αποκλεισμός της ενότητας είναι ο κανόνας παρά η εξαίρεση.

Το κάθε άτομο έχει λίγη ή σχεδόν καθόλου επαφή με τον πραγματικό εαυτό του ή του άλλου.

Σαν προτεινόμενος τρόπος είναι η μέθοδος της επικοινωνίας- όπου δύο άτομα συναντιούνται μέσα σε μια ατμόσφαιρα, συναίσθησης, σοβαρότητας κι ευθύνης και «βλέπουν, προσέχουν κι ακροώνται» τα λεγόμενα τού ενός προς τον άλλο με τις διαφωνίες του, τις αμφισβητήσεις του, ή τις πρόσθετες συμπληρώσεις στα συζητούμενα θέματα.

Μ’ αυτό τον τρόπο μέσα από την προσοχή και την μεταξύ τους ακρόαση, εισέρχονται σε βαθύτερη κατανόηση του εαυτού, των σχέσεων και των σκοπών τους.

Αναπηδά η αγάπη- το τροχοφόρο που εισέρχεται στις καρδιές τους και ανακαλύπτουν «the otherness of the other» – το πνεύμα μεταξύ του εγώ και του εσύ- και γίνονται έτοιμοι με ολόκληρο το είναι τους, να διορθώσουν τις σχέσεις τους και να πορευτούν μαζί και δίπλα, για μια σταθερή και μακρόχρονη αγάπη.

Σημείωση: Είδαμε τελευταία τις μαραζωμένες αρμένικες φυσιογνωμίες που με πόνο ψυχής και δάκρυα στα μάτια, έκαιαν τα σπίτια τους ή και ό,τι άλλο μπορούσε να χρησιμοποιηθεί από τον εχθρό.

Εδώ ακριβώς θυμούμαστε τις προτροπές του Βάσου Λυσσαρίδη κατά τους σκοτεινούς εκείνους χρόνους της βάρβαρης τουρκικής εισβολής: «Αφήστε πίσω σας καμένη γη». Και όμως τ’ αφήσαμε όλα…

Και χόρτασαν χιλιάδες Τούρκοι στρατιώτες, έποικοι και πεινασμένοι και νηστικοί.