Ο Νίκος Τινής επισημαίνει ότι μέχρι σήμερα δεν άκουσε το περήφανο «μολών λαβέ», στα ιταμά τελεσίγραφα του σουλτάνου της Τουρκίας Ερντογάν.
Η Τουρκία ζητά τόσον από την Ελλάδα, στο Αιγαίο και νησιά, όσον και από την Κύπρο, γη και ύδωρ, για να τους καταστήσει δηλ. υποτελείς της, ονειρευόμενη τη γαλάζια πατρίδα μέχρι το 2023. Δυστυχώς μέχρι σήμερα δεν άκουσα το περήφανο «μολών λαβέ», στα ιταμά τελεσίγραφα του σουλτάνου της Τουρκίας Ερντογάν, που σημαίνει και αντίσταση.
Όλοι, ΟΗΕ, ΕΕ εκφράζουν ανησυχίες για τη σταθερότητα στην Ανατολική Μεσόγειο και για την εθνική τους ασφάλεια. Και ενώ όλοι γνωρίζουν τις συνέπειες που θα υπάρξουν από μια επικίνδυνη κρίση, μας ζητούν αυτοσυγκράτηση και λογική και συμβιβασμούς για μια δίκαιη δήθεν λύση, λες και η Κ.Δ. είναι η υπεύθυνη και η δυνατή πλευρά του κυπριακού προβλήματος. Λόγια, λόγια, πρακτικά μέτρα και λύσεις ποτέ δεν έλαβαν, για εφαρμογή έστω και μια φορά στην ιστορία του Διεθνούς Δικαίου. Ο ΟΗΕ αν και έχει τη Χάρτα του, τα οικονομικά συμφέροντα των μεγάλων δυνάμεων ποτέ δεν συμπίπτουν. Δεν μιλούν πια για ελευθερία (υπέρτατο αγαθό) των λαών αλλά για μια μορφή επανένωσης, για μια διευθέτηση, για μια ίδρυση Δ.Δ.Ο. Όλοι αναγνωρίζουν το Δίκαιο αλλά δεν το εφαρμόζουν. Ο σουλτάνος ως δήθεν νικητής (εισβολέας) προσπαθεί μιμούμενος τον Χίτλερ να επιβάλει τους δικούς του όρους. Η Τουρκία θεωρώντας τον εαυτό της σαν μεγάλη δύναμη εντός του ΝΑΤΟ, απειλώντας, για το δικό της «δίκαιο» (τουρκικά μυαλά), τις αδύνατες χώρες και ιδιαίτερα την Κύπρο, νομίζει ότι μπορεί να εξαγοράσει όλους κα όλα, χωρίς τον ξενοδόχο, που για μας είναι η ιδέα της ελευθερίας (Πολυτεχνείο), η αγάπη προς τον Θεό κα την Ορθοδοξία, η ενότητα λαού και ίσως μια μέρα η πολυπόθητη ενότητα στην ΕΕ.
Ο Ερντογάν είναι πονηρός αλλά και καλά διαβασμένος της ελληνικής ιστορίας, για τις αδυναμίες και τα αποτελέσματα της διχόνοιας και της προσπάθειας εξευμενισμού του κάθε Πέρση σατράπη και του κάθε Οθωμανού σουλτάνου. Ο σουλτάνος εκμεταλλεύεται τις εκάστοτε ελληνικές και κυπριακές σπασμωδικές αντιδράσεις που κατά κανόνα ακολουθούσαν τα γεγονότα. Π.χ. 1963 – 64 έπεφτε η κυβέρνηση Κ. Καραμανλή και υπήρχε κρίση. Όταν συνέβη η κρίση του 1967 στην Ελλάδα υπήρχε η Χούντα, το δε 1974 κατά την τουρκική εισβολή δεν υπήρχε καν κάποια κυβέρνηση.
Η Τουρκία προσπαθεί, όσον και αν δήθεν υπάρχει μερική αντίσταση προς το παρόν, να ιδρύσει στα κατεχόμενα ένα θεοκρατικό και ισλαμικό κράτος όπως είναι τα μελλοντικά της σχέδια σ’ αυτήν την ίδια τη Τουρκία για τη γαλάζια πατρίδα. Σε λίγα χρόνια και στην Κύπρο η ύπαρξη του καθεστώτος θα στηρίζεται στο μίσος για κάθε Έλληνα και ελληνικό (θα αποτελεί εχθρός και εχθρικό) για να μη χάσουν θεσμικά και προσωπικά οφέλη, για να μην αλλάξει το σύστημα, το καθεστώς.
Η Γερμανία που προεδρεύει αυτή την περίοδο της ΕΕ χαρακτήρισε την τουρκική ανακοίνωση για το άνοιγμα του παραλιακού δρόμου της Αμμοχώστου, ότι έρχεται σε αντίθεση με τα ψηφίσματα του Σ.Α. τον ΟΗΕ, λες και άλλα ψηφίσματα όπως το 3212 κ.λπ. έγιναν αποδεχτά από την Τουρκία.
Κυρία Μέρκελ και σουλτάνε της Τουρκίας, οι ευρωπαϊκές αξίες, το ευρωπαϊκό κεκτημένο δεν είναι υπό διαπραγμάτευση.
