Ηδιατάραξη των ισορροπιών στην πολύπαθη και ταραγμένη περιοχή της Μέσης Ανατολής έχει ως αποτέλεσμα τη δημιουργία ενός ασταθούς περιβάλλοντος εντός του οποίου οι εμπλεκόμενες δυνάμεις της περιοχής και όχι μόνο, δρούν με στόχο την προώθηση και διασφάλιση των δικών τους συμφερόντων ανεξαρτήτως κόστους των λαών της περιοχής. Και παρατηρείται το φαινόμενο αλληλοσυγκρουόμενων συμφερόντων και επιδιώξεων ακόμα και μεταξύ μέχρι πρότινος συνεργαζομένων εταίρων.
Η απρόβλεπτη επίθεση της Χαγιάτ Ταχρίρ αλ-Σαμ, η οποία χαρακτηρίσθηκε ως τρομοκρατική τζιχαντιστική οργάνωση από τις Ηνωμένες Πολιτείες, κατά της δεύτερης μεγαλύτερης πόλης της Συρίας, του Χαλεπίου, η κατάληψη της και η εδραίωση της κατοχής της από τους τζιχαντιστές δημιούργησε νέα κατάσταση πραγμάτων επί του συριακού εδάφους με εν δυνάμει απειλή κατά του καθεστώτος του προέδρου Μπασάρ Αλ Άσσαντ.
Ήδη, οι δυνάμεις της τρομοκρατικής οργάνωσης προελαύνουν προς τη σημαντική πόλη Χάμα καθ’ οδό προς τη Δαμασκό. Η Τουρκία, μέλος του ΝΑΤΟ αλλά και εταίρος της Ρωσικής Ομοσπονδίας, εμφανίζεται να στηρίζει και εξοπλίζει την Χαγιάτ Ταχρίρ αλ-Σαμ τόσο στην επίθεση αστραπή κατά συριακών πόλεων όσο και στην προσπάθεια ανατροπής του Άσσαντ. Η Άγκυρα δεν έκρυψε την ικανοποίηση της για τα μέχρι στιγμής επιτεύγματα των τζιχαντιστών. Ο αρχηγός των Γκρίζων Λύκων και εταίρος του προέδρου Ερντογάν, Ντεβλέτ Μπαχτσελί, εύχαρις έσπευσε να δηλώσει ότι το Χαλέπι στη Συρία είναι τουρκικό και μουσουλμανικό ως το κόκκαλο. Σημειωτέον ότι η ιστορία που θέλει να ξεχνά ο Μπαχτσελί αναφέρει ότι η πόλη κτίστηκε από τον Σέλευκο Α Νικάτωρα προ Χριστού και ονομάστηκε Βέροια.
Το 637 μ.Χ. κατακτήθηκε από τους Άραβες. Και συνεχίζει ο Μπαχτσελι: «Το τουρκικό έθνος γνωρίζει τη γεωγραφία του και της Συρίας και φέρει στην ψυχή του αυτές τις γεωγραφίες της καρδιάς και του πολιτισμού του». Πλήρης δηλαδή ταύτιση με τις θέσεις Ερντογάν για τα σύνορα της καρδίας του αλλά και απόδειξη της σταθερής προσήλωσης της Άγκυρας στο «όραμα» της ανάκτησης εδαφών που ανήκαν κάποτε στην Οθωμανική αυτοκρατορία. Ήδη, από το 1920, στην τελευταία σύνοδο της οθωμανικής Βουλής υιοθετήθηκε διακήρυξη που έμεινε γνωστή στην ιστορία ως ο τουρκικός Εθνικός Όρκος και περιλάμβανε, μεταξύ άλλων, ως σύνορα της μελλοντικής Τουρκικής Δημοκρατίας τις περιοχές του Κιρκούτ, της Θεσσαλονίκης, του Χαλεπίου και της Μοσούλης ενώ το καθεστώς της Δυτικής Θράκης «θα καθοριστεί με την ψήφο των κατοίκων».
Υπό το βάρος των κρίσιμων εξελίξεων για τη συνέχιση της διακυβέρνησης της χώρας ο πρόεδρος Άσσαντ κατήγγειλε ότι η επέλαση των τζιχατιστών στόχο έχει τον ανασχεδιασμό του χάρτη της Μέσης Ανατολής με τη διάλυση κρατών «σύμφωνα με τα συμφέροντα της Αμερικής και της Δύσης». Η αδυναμία της Ρωσίας να σπεύσει σε βοήθεια του Άσσαντ, εξ αιτίας της αφαίμαξης που υφίσταται στον πόλεμο με την Ουκρανία και τη Δύση, η αδυναμία του συμμάχου Ιράν μετά τα κτυπήματα από το Ισραήλ καθώς και η αποδυνάμωση της Χεζμπολάχ καθιστούν το καθεστώς ευάλωτο με απρόβλεπτες συνέπειες.
Η διεθνής κοινότητα, η Ευρωπαϊκή Ένωση κράτη μέλη της οποίας έχουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον για την περιοχή, παρουσιάζονται αδύναμες στην ανάληψη δράσης προς αποφυγή των κινδύνων για την περιφερειακή ασφάλεια.
*Πρέσβης ε.τ.
