Ανοιχτή επιστολή στον κ. Γιώργο Καλλινίκου

Κύριε Καλλινίκου,

Γνωρίζετε, υποθέτω, ότι είμαι μία συνεπής αναγνώστριά σας, γιατί σας έχω γράψει και προσωπικά, αλλά και γιατί συχνά επικροτώ και  σχολιάζω θετικά τα γραφόμενά σας.

Σας θαυμάζω για το θάρρος, την ορθότητα της σκέψης σας και την καθαρότητα της διατύπωσής της και έχω επανειλημμένα ευχηθεί να υπήρχαν ή να υπάρξουν και άλλοι συνάδελφοί σας, που να μιλούν (γράφουν) με την ίδια παρρησία και καθαρότητα λόγου και σκέψης.

Τελευταία όμως πολλά ερωτήματα προκύπτουν από τις τοποθετήσεις σας και θα ήθελα να σας τα παραθέσω, ελπίζοντας σε μια εξίσου θαρραλέα τοποθέτηση, όπως κάμνατε μέχρι πρότινος.

Α) Γιατί, εσείς ο τόσο δεινός πολέμιος και «ξεσκεπαστής» της αβάσταχτης διαφθοράς, που έχει χτυπήσει ανελέητα τη χώρα μας και την έχει διασύρει διεθνώς, σε σημείο να ντρεπόμαστε πια που είμαστε κάτοικοί της και έχουμε τους αίτιούς της να μας εκπροσωπούν και να μας κυβερνούν, γιατί λοιπόν ρίχνετε νερό στο αυλάκι του κ. Χριστοδουλίδη, ο οποίος, όχι μόνο αρνείται τη συνενοχή του, τη συμμετοχή του και το μερίδιο της ευθύνης που του αναλογεί, αλλά διακηρύσσει – «ευθαρσώς», αλλά μασώντας τα λόγια του – ότι «όχι, μπορώ να το πω, αυτή η κυβέρνηση δεν (μιαμιαμια) δεν είναι διεφθαρμένη»;

Β) Γιατί, όταν αναφέρεστε στα προβλήματα, που δεινά ταλανίζουν ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού μας, διαφθορά, διαπλοκή, ακρίβεια, φτωχοποίηση, ευτελισμός, κακή διαχείριση του μεταναστευτικού, ουδόλως αναφέρεστε στο Κυπριακό, το μέγα εθνικό μας πρόβλημα, ως εάν έχει γίνει ξαφνικά αορατό;

Γ) Γιατί, όταν αναφέρεστε στον κ. Χριστοδουλίδη, δε θίγετε τίποτα από όσα τον καταδικάζουν (copy paste=έτοιμη αντιγραφή, αν όχι υποκλοπή ξένων λόγων), ανοίκειες και ανεπίτρεπτες ταχτικές έναντι των ανθυποψηφίων του (υπόσκαψη με βδελυρά μέσα μέσω των ΜΜΔ, υποτιμητικές για τον ίδιο πρακτικές και αποφυγή να ζητήσει ένα δημόσιο «συγνώμη»), γιατί λοιπόν δεν αναφέρεστε σε αυτά, παρά μόνο στο ότι είναι «φαβορί»; Άλογα παίζουμε και θα ποντάρουμε στα φαβορί;

Και, άντε, αυτό το καταλαβαίνω να το κάνει ο απλός – και συχνά ο με όχι αρκετά ανεπτυγμένη κρίση – άνθρωπος του λαού, που συνήθως νιώθει ασφαλής να πάει με το ρεύμα. Αλλά εσείς, ένας άνθρωπος με κρίση, με διάκριση, με ικανότητα ανάγνωσης πίσω από τις γραμμές, με διεισδυτική σκέψη και με θάρρος στην τοποθέτησή σας, γιατί;

Δ) Αν όντως θέλετε την αλλαγή, ώστε η χώρα μας να πάρει τ’ απάνω της, να επανακτήσει τη χαμένη αξιοπιστία της, να σταθεί με περηφάνια ξανά στα πόδια της και να πάρει κατά το δυνατό την ανιούσα, γιατί εξισώνετε τους τρεις κύριους υποψήφιους και προσπερνάτε όλα τα προσόντα του κ. Μαυρογιάννη, σταθερότητα, αξιοπιστία, τιμιότητα, υπόσχεση για αδέκαστη διακυβέρνηση, που δεν είναι μόνο λόγια, αλλά την εγγυάται το ήθος του ανθρώπου, το γεγονός ότι ποτέ δεν αποφεύγει μια ερώτηση και απαντά ευθέως και καθαρά, ακόμη και όταν η απάντηση μπορεί να «υποσκάψει» τη δική του θέση, αλλά προτιμά την αλήθεια από τα πολιτικάντικα τερτίπια της αποφυγής και απόκρυψης;

Μήπως το να επανορθώσει όλα τα κακώς κείμενα, στον βαθμό που υπόσχεται τουλάχιστον, ενώ οι άλλοι δύο δηλώνουν και το ξέρουμε πως θα είναι συνεχιστές της διακυβέρνησης και πρακτικής του κ. Αναστασιάδη, μήπως λοιπόν αυτό δε σας είναι αρκετό και θέλετε αυτή τη συνέχιση, ώστε να μπορείτε να βγαίνετε μπροστά και να στηλιτεύετε τα κακώς κείμενα, ώστε να κερδίζετε αναγνώστες;

Ή μήπως… θα πρέπει να διερωτηθούμε και για το χειρότερο, τι δηλαδή προσμένετε από τη διακυβέρνηση του κ. Χριστοδουλίδη; Γιατί, πραγματικά, δεν μπορώ να δω ποια προσδοκία σάς κάνει να κρατάτε αυτή τη στάση.

Αν πράγματι θέλετε αλλαγή – τουλάχιστον ως προς την εξυγίανση της διακυβέρνησης – τότε γιατί απορρίπτετε τις προτάσεις του κ. Μαυρογιάννη;

Το να λέτε, όπως λένε πολλοί μοιρολατρικά «τίποτα δε θα αλλάξει» αυτό είναι μια καταδίκη στην οποία ρίχνετε τη χώρα, τον λαό και όλους εμάς, που βλέπουμε, απεχθανόμαστε, αλλά δεν έχουμε κανένα άλλο τρόπο να απαλλαγούμε από αυτή την κατάσταση, παρά μόνο την ψήφο μας, αλλά η ψήφος των αντιφρονούντων ή όσων δεν αντιλαμβάνονται τα τεκταινόμενα, μας καταδικάζει στο να υποστούμε τα ίδια. Όμως, βέβαια, εσείς δεν ανήκετε σε αυτούς τους τελευταίους. Τότε γιατί;

Ε) Δε σας γνωρίζω, δε με γνωρίζετε, άρα οι όποιες υποθέσεις κάνω είναι ολότελα άτοπες, αλλά όχι και μη δικαιολογημένες. Οπότε, επιτρέψτε μου να κάνω μια υπόθεση: μήπως αυτό που σας κρατάει μακριά από τον κ. Μαυρογιάννη είναι οι θέσεις του στο Κυπριακό; Μήπως δεν συναινείτε στην προσπάθεια επαναδραστηριοποίησης των προσπαθειών για τη λύση του Κυπριακού, για την επανένωση, την επανενοποίηση της χώρας μας και την προτιμάτε μοιρασμένη, κομματιασμένη, επαπειλούμενη, ώστε σιγά σιγά και για όσους υπνώττουν και τους αρέσει να ξαφνιάζονται, ανεπαισθήτως τάχα, να αποσπάται κομμάτι κομμάτι και να συμπιέζεται έτσι που τελικά να μείνει μόνο η ευτυχούσα και ευημερούσα Λεμεσός, με τους λαμπρούς πύργους της, τους παραλήδες της (όσους έχει) και τους ανέμελους κατοίκους της;

Ποιο είναι το όραμά σας για τη λύση του Κυπριακού;

Ελπίζω να μη με απαξιώσετε με μια σας απάντηση, γιατί τότε τίθεται εν αμφιβόλω η όποια μέχρι τώρα αξιοπιστία σας.

Άννα Τενέζη ή κατά κόσμον Αναστασία Τζενετζή Αθηαινίτου

 

 

ΑΠΑΝΤΗΣΗ:

 

Αγαπητή κυρία Τενέζη ή Τζενετζή,

Είναι με μεγάλη έκπληξη που διάβασα την επιστολή σας. Για μια συνεπή αναγνώστριά μου, η οποία μάλιστα επικροτεί τα γραφόμενά μου (και σας ευχαριστώ γι’ αυτό), είναι εκπληκτικό να εκφράζετε απορίες, οι οποίες αγγίζουν τα όρια της προσβολής. Όπως για παράδειγμα, «τι δηλαδή προσμένετε από τη διακυβέρνηση του κ. Χριστοδουλίδη;», ή «θέλετε αυτή τη συνέχιση, ώστε να μπορείτε να βγαίνετε μπροστά και να στηλιτεύετε τα κακώς κείμενα, ώστε να κερδίζετε αναγνώστες;» και «μήπως δεν συναινείτε στην προσπάθεια επαναδραστηριοποίησης των προσπαθειών για τη λύση του Κυπριακού, για την επανένωση, την επανενοποίηση της χώρας μας και την προτιμάτε μοιρασμένη, κομματιασμένη, επαπειλούμενη…».

 

Έπρεπε να γνωρίζετε ότι τα τελευταία 14 χρόνια που αρθρογραφώ στον «Φ», δεν έχω χαριστεί σε κανέναν. Ούτε στην κυβέρνηση Χριστόφια, ούτε στις κυβερνήσεις Αναστασιάδη αλλά ούτε και σε κάποιο κόμμα. Ακριβώς, επειδή δεν προσδοκώ οτιδήποτε προσωπικό, όπως εμμέσως αφήνετε να διαφανεί με την αναφορά σας. Είμαι ευτυχισμένος που είμαι δημοσιογράφος. Είμαι ευτυχισμένος που στον «Φ» είμαι ελεύθερος. Είμαι ορκισμένος να λέω μόνο την αλήθεια στον κόσμο, όσο θα διατηρώ την δημοσιογραφική ταυτότητα. Κι αυτό πιστέψτε με, το κάνω και με κόστος πολλές φορές.

 

Είναι άκρως προσβλητικό να θεωρείτε ότι μπορεί να προτιμώ να παραμείνει η σαθρή κατάσταση στην Κύπρο για να κερδίζω αναγνώστες. Προς Θεού, επιτέλους, πρέπει να μάθετε ότι υπάρχουν ακόμη άνθρωποι που αγαπούν αυτό τον τόπο και για το μόνο το οποίο παλεύουν είναι να τον δουν να βελτιώνεται. Γι’ αυτό και σε πλείστα άρθρα καταθέτω και προτάσεις και όχι μόνο κριτική. Το ίδιο ισχύει και για την αναφορά σας για το Κυπριακό. Θεωρώ και αστείο να πρέπει να εξηγήσω αν θέλω να λυθεί το Κυπριακό. Έμαθα, όμως, πάντοτε να ασχολούμαι με την ουσία των εξελίξεων. Το Κυπριακό, δυστυχώς, φρόντισαν κάποιοι να το αδρανοποιήσουν. Μπορείτε να ανατρέξετε στα άρθρα μου τον καιρό που βρίσκονταν σε εξέλιξη οι συνομιλίες για να δείτε τις θέσεις και την αγωνία μου.

 

Όσον αφορά τα όσα λέτε για τον Χριστοδουλίδη, ως συνεπής αναγνώστρια μου, όπως λέτε, έπρεπε να γνωρίζετε ότι έχω πλειστάκις στιγματίσει την προσπάθεια πολιτικών να κτυπήσουν τους αντιπάλους τους με οτιδήποτε άλλο πέραν των πολιτικών επιχειρημάτων. Προσωπικά δεν το έπραξα ποτέ, ούτε και θα το πράξω. Συνεπώς, δεν πρέπει να αναμένετε από μένα να σεκοντάρω τέτοιες μεθόδους, τις οποίες χρησιμοποιεί το επιτελείο του Αβέρωφ Νεοφύτου και μερικά ΜΜΕ, για ευνόητους λόγους.

 

Αντιθέτως, έχω ασκήσει κριτική στον Χριστοδουλίδη (έπρεπε να τα είχατε δει) και πριν υποβάλει υποψηφιότητα γιατί παρέμενε στην κυβέρνηση Αναστασιάδη, και όταν παρουσίασε το όραμά του επειδή ήταν θεωρητικολογίες και γενικότητες που δεν προσφέρουν ουσιαστικές λύσεις και όταν απέφυγε να δώσει ξεκάθαρες απαντήσεις στις κατηγορίες για τα sms (παρά τη διαφωνία μου με την χρησιμοποίηση αυτής της μεθόδου).

 

Ακόμη και πριν δύο Κυριακές, ξεκάθαρα τόνιζα τη θλίψη μου γιατί με εκλογή Χριστοδουλίδη δεν πρόκειται να υπάρξει τιμωρία του Αναστασιάδη για τον διασυρμό της Κύπρου. Δεν αφήνει ελπίδα έγραφα ότι «ότι θα λειτουργήσει επιτέλους κράτος δικαίου και ότι θα υπάρξει τιμωρία εκείνων οι οποίοι επέφεραν το διασυρμό της μικρής αλλά λατρεμένης πατρίδας μας. Ενός εγκλήματος καθοσιώσεως (προδοσίας δηλαδή). Ο Νίκος Χριστοδουλίδης έχει ξεκαθαρίσει ότι του αρκεί η φραστική ομολογία που είχε κάνει ο Αναστασιάδης ότι έγιναν λάθη! Λες και μιλάμε για κάποιο συνηθισμένο λάθος από τα μύρια τα οποία συμβαίνουν σε μια διακυβέρνησης και όχι για το ασυγχώρητο λάθος του ρεζιλέματος ενός κράτους. Όντως ο ίδιος υπουργός του Αναστασιάδη και φέροντας συνευθύνη για τις αποφάσεις (έστω και αν ήταν ευθύνη των υπουργείων Εσωτερικών και Οικονομικών) είναι εκτεθειμένος. Άρα, δεν θα αγγίξει ποτέ το διαμπερές τραύμα». Όσο για τον χαρακτηρισμό «φαβορί», είτε μας αρέσει είτε όχι, αυτό είναι γεγονός και το καταγράφουν δεκάδες δημοσκοπήσεις εδώ και ένα χρόνο.

 

Τέλος, μου παραθέτετε ένα σωρό «προσόντα» του κ. Μαυρογιάννη και διερωτάστε γιατί δεν τον στηρίζω. Βεβαίως, τα πλείστα των «προσόντων» που αναφέρετε, είναι υποσχέσεις του συγκεκριμένου υποψηφίου και όχι γεγονότα. Θα μπορούσα να αποφύγω να σας απαντήσω σε αυτό, λέγοντάς σας ότι δεν στηρίζω κανέναν υποψήφιο και αυτή είναι η αλήθεια. Δεν έμαθα, όμως, να αποφεύγω να αγγίξω τις προκλήσεις. Θα σας πω, λοιπόν, ότι η εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας είναι εξαιρετικά σοβαρή. Δεν είναι βουλευτικές, που και να πάει χαμένη η ψήφος δεν χάθηκε ο κόσμος. Εδώ, εναποθέτουμε το μέλλον της πατρίδας μας και τις τύχες της καθημερινότητάς μας σε κάποιον. Οπότε, πρέπει να το κάνουμε με απόλυτη σιγουριά.

 

Πώς, λοιπόν, να εμπιστευθώ κάποιον που επί δεκαετίες ήταν ένας απλός τεχνοκράτης, ο οποίος απασχολείτο ΜΟΝΟ με το Κυπριακό; Δεν είχε την παραμικρή ανάμειξη σε όλους τους υπόλοιπους τομείς. Καμία δημόσια παρέμβαση για την Παιδεία, την Υγεία, την Οικονομία και ένα σωρό άλλους τομείς. Ποια είναι τα εχέγγυα του; Η εντιμότητα είναι σημαντική αλλά όχι αρκετή για να του εμπιστευτώ τις τύχες ενός κράτους, το οποίο αντιμετωπίζει μύρια προβλήματα. Επειδή, έλαχε ξαφνικά ένα κόμμα, που βρέθηκε από τραγικά λάθη του σε αδιέξοδο και χωρίς υποψήφιο, να τον βαφτίσει υποψήφιο Πρόεδρο;

 

Δεν έχω τίποτα προσωπικό με τον κ. Μαυρογιάννη. Αντιθέτως, τον θεωρώ έναν καλό άνθρωπο. Όμως, δεν ρισκάρω την τύχη μια πατρίδας σε κάποιον, που ξαφνικά βρέθηκε στο προσκήνιο, επειδή είναι καλός άνθρωπος. Όσο για τις θέσεις του στο Κυπριακό, αλήθεια, με τι να διαφωνήσω; Χρόνια ολόκληρα ήταν δίπλα στον Αναστασιάδη. Ακολουθούσε την πολιτική του Αναστασιάδη. Αν διαφωνούσε, όφειλε να είχε παραιτηθεί και να φύγει. Δεν το έπραξε κι αυτό τον εκθέτει κατά τη δική μου κρίση.

 

Δεν σημαίνει με αυτά που λέω ότι υποστηρίζω κάποιον άλλον διότι δεν ισχύει κάτι τέτοιο. Δεν υπάρχει υποψήφιος που να καλύπτει τα προσόντα που θα ήθελα.

 

Να είστε σίγουρη, πως όποιος και αν εκλεγεί, την επόμενη μέρα θα τον κρίνω αυστηρά. Όχι, για να έχω αναγνώστες, όπως προσβλητικά υπαινιχθήκατε, αλλά επειδή μόνο έτσι μπορεί να ελπίζουμε ότι αυτός ο τόπος θα κάνει μερικά βήματα μπροστά.

 

Με εκτίμηση

 

Γιώργος Καλλινίκου

Αρχισυντάκτης «Φ»