Προς νέα ένταση οδεύει η κατάσταση στη Γάζα μετά και το διαφαινόμενο αδιέξοδο στις συνομιλίες που διεξάγονται στο Κάιρο ανάμεσα στο Ισραήλ και τη Χαμάς. Το υπουργικό Συμβούλιο Άμυνας του Ισραήλ θα συνεδριάσει σήμερα Κυριακή με αντικείμενο την «κλιμάκωση», όπως αναφέρουν δημοσιογραφικές πληροφορίες, της πολεμικής δραστηριότητας του IDF στη Λωρίδα. Οι ίδιες πηγές αφήνουν να διαρρεύσει πως υπάρχουν ακόμα περιθώρια στις διαπραγματεύσεις και πως δεν πρόκειται για κίνηση κατάληψης ολόκληρης της Λωρίδας της Γάζας.
Υπάρχουν όμως;
Πέρα και από το αυτονόητο: ότι κανείς δεν μπορεί να βασιστεί σε πληροφορίες, οι οποίες ναι μεν, είναι φανερό ότι έρχονται από τον Στρατό αλλά κανέναν δεν δεσμεύουν όσο παραμένουν ανώνυμες. Συν τοις άλλοις, το ζήτημα είναι και πρακτικό. Το τι συμβαίνει στο Κάιρο είναι ένα. Το τι γίνεται επί τους εδάφους, όμως, είναι κάτι διαφορετικό.
Και εκεί η κατάσταση είναι απρόβλεπτη, όχι ως προς το στρατιωτικό κομμάτι αλλά προς όλα τα υπόλοιπα.
Το βράδυ της Παρασκευής λ.χ., σε διάφορα σημεία τρομοκράτες της Χαμάς, εκμεταλλευόμενοι το σκότος, περιφέρονταν πυροβολώντας και προειδοποιώντας μέσα από τηλεβόες πως όσοι μιλούν εναντίον της οργάνωσης θα πρέπει να το λάβουν ως μια τελική προειδοποίηση.
Η Χαμάς είναι κάτω από φοβερή πίεση αλλά αυτό δεν προμηνύει κάτι καλό απαραίτητα, απεναντίας, την οδηγεί σε σκλήρυνση της θέσης της και σε ένταση της καταπίεσης των Παλαιστινίων. Το γεγονός ότι το Ισραήλ δεν επιτρέπει την είσοδο βοήθειας στη Γάζα και επεξεργάζεται τη δημιουργία ασφαλούς ζώνης για να μην κλέβει η Χαμάς τη βοήθεια, στραγγαλίζει οικονομικά την οργάνωση. Δημιουργεί όμως και επισιτιστική κρίση την οποία το Ισραήλ, εάν δεν κινηθεί άμεσα για την αποτρέψει, θα βρεθεί μπροστά σε διεθνή οργή.
Την ίδια ώρα η Αίγυπτος η οποία μέχρι στιγμής άδειαζε τη Χαμάς και παραδεχόταν ότι εκείνη ήταν ο λόγους σχεδόν όλων των αδιεξόδων που καταγράφηκαν, χωρίς να μεταβάλλει επί της ουσίας τη θέση της, κατηγορεί το Ισραήλ και την Ουάσινγκτον ότι δεν κάνουν όσα μπορούν τρέφοντας τη ψευδαίσθηση ότι θα αναγκάσουν τη Χαμάς να υποχωρήσει. Έστω και με δηλώσεις αξιωματούχων της υπό τον όρο της ανωνυμίας, όχι δημόσια, η Αίγυπτος ξεκαθαρίζει ότι η εκτίμηση αυτή είναι λανθασμένη και δεν θα βοηθήσει.
Αν και είναι φανερό πως το Κάιρο θέλει την εκτόνωση για δικούς του λόγους πρωτίστως και δεν είναι απαραίτητα κακό αυτό, η επισήμανση αυτή τη δεδομένη στιγμή παραπέμπει σίγουρα στα μηνύματα που λαμβάνει από τη Χαμάς η χώρα.
Και είναι γεγονός πως, σε όλες τις προηγούμενες περιπτώσεις, η αδιαλλαξία της Χαμάς ήταν εκείνη που είχε δώσει στο Ισραήλ τη δυνατότητα να προχωρήσει και, παρά το μεγάλο κόστος σε απώλειες και για τον Ισραηλινό Στρατό, η τακτική Νετανιάχου να κωφεύει στις πιέσεις περιόρισε εξαιρετικά τη Χαμάς.
Παρόλα αυτά, η κάθε φάση είναι διαφορετική από την άλλη. Η Χαμάς στρατολόγησε ήδη αριθμό ίσο με τις έως και 20.000 απώλειές της, ανηλίκων περιλαμβανομένων, το δε Ισραήλ βάλλεται διπλωματικά από πολλές κατευθύνσεις. Στρατιωτικά κανείς δεν ξέρει, επίσης, πώς μπορούν να εξελιχθούν τα πράγματα έστω και με δεδομένη τη συντριβή σχεδόν της πολεμικής μηχανής της Χαμάς.
Ο κόσμος στο Ισραήλ είναι κουρασμένος, οι συγγενείς των ομήρων φωνάζουν ότι έχουν αφεθεί στην τύχη τους και εάν όντως η Ιερουσαλήμ δεν βάζει αύριο μπρος την κατάληψη της Λωρίδας, το ερώτημα είναι προς τα πού πάει με την κλιμάκωση και τι ελπίζει να επιτύχει.
Η υπόθεση, όπως όλα δείχνουν, της Χαμάς ότι, ο Τραμπ θα πίεζε τον Νετανιάχου να υποχωρήσει έναντι των δικών της όρων λόγω του ταξιδιού του στη Σαουδική Αραβία στο μέσο του μήνα, αποδείχθηκε φοβερά εσφαλμένη και έδωσε την ευκαιρία στο Ισραήλ να πει πως δεν ήταν εκείνο που απέρριψε την πρόταση της Αιγύπτου. Και αυτό είναι γεγονός.
Η Χαμάς έχει ή νομίζει ότι έχει την πολυτέλεια να παραμένει άτεγκτη και να χρησιμοποιεί τη βία για να επιτύχει τους στόχους της, με κόστος ακόμα και την αγανάκτηση των Αράβων μαζί της. Γεγονός και αυτή. Όμως η Χαμάς είναι μια τρομοκρατική οργάνωση η οποία δεκάρα δεν δίνει για τις ζωές των Παλαιστινίων και δεν λογοδοτεί σε κανέναν δυστυχώς.
Μ’ αυτό δε ως δεδομένο, οι πιέσεις στρέφονται προς το Ισραήλ. Πόσα περιθώρια έχει πλέον η κυβέρνηση Νετανιάχου να διαχειριστεί την κατάσταση. Πετυχαίνοντας τι;
Και κυρίως, με ποιο κόστος;
