Είτε μας αρέσει είτε όχι, είτε εγκρίνουμε την αισθητική και ασπαζόμαστε τα μηνύματα που εκπέμπει, είτε μας αφήνει παγερά αδιάφορους, η Barbie με τους Margot Robbie και Ryan Gosling, αποτελεί ένα από τα γεγονότα των ημερών. Μία από τις πτυχές της ταινίας είναι και η αρχιτεκτονική του ροζ κόσμου όπου διαδραματίζεται.
Οι Katie Spencer και Sarah Greenwood παραδέχονται πως ως παιδιά δεν είχαν παίξει ποτέ με κούκλες Barbie. Και στην καριέρα τους είχαν δουλέψει για ταινίες που βασίζονταν σε γυναικείους χαρακτήρες όπως το «Pride & Prejudice», «Anna Karenina», «Atonement», αλλά αυτός ο υπερθηλυκός κόσμος δεν έχει σχέση με τίποτα άλλο. Θα έπρεπε να φτιάξουν ένα ροζ κόσμο που να μοιάζει αληθινός και ταυτόχρονα να είναι παιχνίδι. Πρώτη τους κίνηση ήταν να προμηθευτούν ένα σπίτι της Barbie και να αρχίσουν να παίζουν για να αντιληφθούν την ιδέα. «Όταν σηκώσεις το χέρι της, αγγίζει το ταβάνι. Με ένα βήμα πίσω βρίσκεται στον τοίχο. Οπόταν σμικρύναμε τα πάντα κατά 23%, γεγονός που κάνει τον ηθοποιό να φαίνεται μεγαλύτερος στο χώρο και το όλο θέμα μοιάζει παιχνίδι». Ταυτόχρονα μελέτησαν 100 αποχρώσεις του ροζ.
Εκτός από το αυθεντικό Barbie Dreamhouse που σχεδιάστηκε τη δεκαετία του 1960 και δεν έχει εξωτερικούς τοίχους, πηγή έμπνευσης αποτέλεσε και το μοντερνιστικό Σπίτι Kaufmann του αρχιτέκτονα Richard Neutra, που χτίστηκε το 1946 στο Παλμ Σπρινγκς της Καλιφόρνια.
Μεταξύ των σχεδιαστικών λεπτομερειών του σπιτιού είναι μια σπειροειδής τσουλήθρα που οδηγεί από την οροφή σε μια επίπεδη μπλε πισίνα χωρίς νερό. «Τεχνικά δεν υπάρχει αέρας, νερό, ηλεκτρισμός», λέει η Greenwood. «Και όμως όλα αυτά τα πράγματα συμβολίζονται. Αυτό που φαίνεται απλό δεν ήταν απλό», εξηγεί η Greenwood.
Για την επίτευξη του αποτελέσματος συνδυάστηκαν τρισδιάστατα αντικείμενα, όπως βούρτσες μαλλιών και οδοντόβουρτσες, με αυτοκόλλητα με χαλκομανίες που απεικονίζουν παιχνιδιάρικα επίπεδα δοχεία φαγητού στοιβαγμένα στο ροζ ψυγείο της Barbie.
Το σπίτι διαθέτει ένα τζακούζι που αφρίζει με στατικές ροζ φυσαλίδες κατασκευασμένες από υλικά όπως πολυστερίνη που αναρτήθηκαν σε καλώδια για να φαίνονται σαν να είναι παγωμένα στον αέρα. Χειροποίητοι ουρανοί, βουνά και φοίνικες πρόσφεραν επίσης το σκηνικό για το σετ, το οποίο γίνεται «δισδιάστατο» όσο πιο πίσω πάει κάποιος.
Για την επίπλωση, το σχεδιαστικό δίδυμο άντλησε στοιχεία από τα «κλασικά, δυνατά σχήματα του προηγούμενου αιώνα» όπως του Verner Panton. «Όταν κοιτάς μέσα από σπίτια χωρίς τοίχους με φόντο το τοπίο, χρειάζεσαι πολύ δυνατά σχήματα που θα υποδηλώνουν αμέσως την ταυτότητα τους χωρίς καμία ασάφεια. Και επίσης, επειδή δεν υπάρχει ηλεκτρικό ρεύμα στη Barbieland, οι λάμπες – ιδιαίτερα οι λάμπες του Panton – είναι τόσο όμορφες επειδή είναι σαν παιχνίδια και στέκονται μόνες τους ως σχήματα, όχι ως πηγές φωτός».
Μια άλλη παιχνιδιάρικη πινελιά είναι η ντουλάπα της Barbie με σχολαστικά τακτοποιημένα ρούχα, με τη μορφή ενός μεγάλου κουτιού με πλαστικό κάλυμμα που παραπέμπει σε συσκευασία παιχνιδιών.
Λαμβάνοντας υπόψη την απεικόνιση της δυναμικής του φύλου στην ταινία, το δίδυμο αναγνώρισε τη σημασία του Barbie Dreamhouse που κυκλοφόρησε το 1962, σε μια εποχή που τα οικονομικά δικαιώματα των γυναικών ήταν ακόμη πολύ περιορισμένα. «Η Barbie είχε περισσότερα δικαιώματα από οποιαδήποτε γυναίκα στη Βρετανία ή την Αμερική. Μπορούσε να έχει το δικό της σπίτι, το δικό της αυτοκίνητο – δεν χρειαζόταν έναν άντρα για οτιδήποτε», σημειώνει η Σπένσερ. «Ποτέ δεν τα γνώριζα όλα αυτά. Η γενιά μου περιφρονούσε την Barbie».
«Το άλλο που είναι φανταστικό στην ταινία», συμπληρώνει η Greenwood, «είναι ότι δεν υπάρχει τίποτα άσχημο. Δεν υπάρχουν κακοί. Υπάρχει πολλή καλοσύνη χωρίς να κάνει κήρυγμα. Υποθέτω ότι το ηθικό δίδαγμα [της ταινίας] είναι ότι πρέπει να είσαι ό,τι θέλεις και να μην σε κρίνουν. Αν σου αρέσει η Barbie, τέλεια. Και αν δεν σου αρέσει, επίσης τέλεια».
Να σημειώσουμε πως εν όψει της κυκλοφορίας της ταινίας, ο ιστότοπος ενοικίασης Airbnb αποκάλυψε ένα πραγματικό Malibu Dreamhouse στην Καλιφόρνια με μια υπαίθρια ντίσκο και μια πισίνα υπερχείλισης.
Ελεύθερα 30.7.2023
