O Chris και η Fei Precht, ζευγάρι αρχιτεκτόνων, ανήκουν σε μία νέα γένια που στη δουλειά τους έχουν ως άξονα τις πραγματικές συνθήκες του πλανήτη. Στόχος τους δεν είναι να εντυπωσιάσουν με μεγαλεπήβολα σχέδια, αν και στο τέλος τα έργα τους είναι εντυπωσιακά. Όπως το κατάλυμα αυτό σε δασική περιοχή της Αυστρίας.
«Τα πιεστικά ζητήματα της εποχής μας, όπως η υπερθέρμανση του πλανήτη, η ρύπανση, η απώλεια βιοποικιλότητας και η έλλειψη ενσυναίσθησης, πρέπει να αντιμετωπιστούν μέσω έξυπνου σχεδιασμού και καινοτόμων ιδεών», πιστεύουν οι Chris και Fei Precht οι οποίοι έχουν στήσει το αρχιτεκτονικό τους γραφείο στις Αυστριακές Άλπεις, αντλώντας έμπνευση από το φυσικό περιβάλλον. «Η αντιμετώπιση αυτών των παγκόσμιων προκλήσεων, προσθέτουν, απαιτεί αλλαγή προοπτικής και αλλαγή συνείδησης. Αυτό σημαίνει, να αναγνωρίζουμε ότι είμαστε μέρος της φύσης κι όχι απλώς να τη χρησιμοποιούμε ως πόρο. Για αυτό και εμείς τοποθετούμε τη φύση στο επίκεντρο των έργων μας, επιδιώκοντας να δημιουργήσουμε μια αρμονική ισορροπία μεταξύ του δομημένου και του φυσικού περιβάλλοντος».
Εκτός από το ενδιαφέρον για το φυσικό περιβάλλον, ένας άλλος παράγοντας που παίζει καθοριστικό ρόλο στη δουλειά τους είναι η περιέργεια: να διερευνήσουν τις δυνατότητες, αλλά ταυτόχρονα και η φαντασία. «Οι σημερινές πόλεις διαμορφώνονται από τη συμμόρφωση. Πυρήνες από σκυρόδεμα και τοίχοι λειτουργούν σαν κουρτίνες καλύπτοντας τα πάντα. Η αρχιτεκτονική έγινε γκρίζο φόντο. Ποιος μπορεί όμως να εμπνέεται σε ένα τέτοιο περιβάλλον; Εμείς προσπαθούμε να δώσουμε στο εσωτερικό μας παιδί την ελευθερία να δημιουργεί. Μια διαδικασία εξερεύνησης, πειραματισμού και περιέργειας. Το αποτέλεσμα: κτίρια που είναι διαφορετικά».
Όπως και το κατάλυμα των φωτογραφιών: Δομές που μοιάζουν με το σπίτι του δρυοκολάπτη στα παραμύθια και έγιναν για τις ανάγκες του εστιατορίου Steirereck στο χωριό Pogusch στην επαρχία της Αυστρίας και προορίζονται να φιλοξενούν το προσωπικό του εστιατορίου αλλά και επισκέπτες. Τα σχέδια έγιναν αρχικά για μια startup εταιρεία (BaumBau) που στόχο το πλασάρισμα μικροσκοπικών καταλυμάτων, οικιστικών και ξενοδοχειακών, με ελάχιστο αποτύπωμα. «Πιστεύουμε ότι το μέλλον του τουρισμού δεν είναι στα μεγάλα ξενοδοχεία και στο μαζικό τουρισμό, αλλά σε δομές που προσφέρουν μια μοναδική εμπειρία. Με το Bert –όπως ονομάστηκε η δομή- εξυπηρετούμε τους ανθρώπους που αναζητούν την περιπέτεια, τη φύση και την έμπνευση», λέει ο Rudolf Obauer, Διευθύνων Σύμβουλος της Baumbau.
Κάθε δομή συναρμολογείται από προκατασκευασμένα τεμάχια φτιαγμένα από ξυλεία σταυροειδούς ελασματοποίησης (CLT). «Κοιτάξαμε αυτό το έργο μέσα από τα μάτια των παιδιών και αναρωτηθήκαμε, πώς θα έμοιαζε αν σχεδιαζόταν από την αφιλτράριστη φαντασία ενός παιδιού;» εξηγεί ο Chris.
Κρυμμένη στο δάσος, που περιβάλλει και ανήκει στο εστιατόριο, κάθε κατοικία είναι τοποθετημένη σε μια κυκλική βάση από σκυρόδεμα. Σπονδυλωτά στοιχεία σε σχήμα σωλήνα τοποθετήθηκαν πάνω στη βάση αυτή, σε ελάχιστο χρονικό διάστημα. Το πρώτο χρειάστηκε εφτά μέρες για να συναρμολογηθεί, ενώ στη συνέχεια μία μέρα ήταν αρκετή. Η κάθε δομή περιλαμβάνει κουζίνα, καθιστικό, υπνοδωμάτιο και μπάνιο. Παράλληλα διαθέτουν μεγάλα ανοίγματα που χαρίζουν πανέμορφη θέα. Τα έπιπλα, τα οποία επίσης είναι αρθρωτά, είναι προσαρμοσμένα στις καμπυλωτές κατασκευές. Αυτά συνδυάζονται με μαύρα υφάσματα και έμμεσο φωτισμό που μοιάζει να διαρρέει μέσα από ρωγμές στο κτήριο. Οι εσωτερικοί χώροι είναι σκόπιμα πιο σκούροι, δημιουργώντας έτσι μια ζεστή ατμόσφαιρα σαν σπηλιά. Διαθέτει ηλιακούς συλλέκτες, τουαλέτα κομποστοποίησης και εγκατάσταση επεξεργασίας νερού.
Τα αρθρωτά στοιχεία που συνθέτουν κάθε δομή μπορούν να τύχουν διαφόρων διαμορφώσεων και χρήσεων, σε αυτόνομες διατάξεις ως μικροσκοπικά σπίτια ή σε ομαδικές ως πιο μεγάλες δομές. Αν και το συγκεκριμένο είναι κατασκευασμένο από ξυλεία, μπορεί επίσης να κατασκευαστεί από μέταλλο ή άλλα ανακυκλώσιμα υλικά.
Για τη δημιουργία του ο Chris Precht εξαίρει την ομαδική συνεργασία. «Η αριστεία επιτυγχάνεται μέσω της συνεργασίας μεμονωμένων ταλέντων. Πάνε οι μέρες του μάστορα που τα ξέρει όλα. Ο μπαμπάς μου ήταν ορειβάτης και πάντα έλεγε ότι η περιπέτεια της αναρρίχησης σε ένα μικρό βουνό ήταν μεγαλύτερη από το να φτάσεις σε μια κορυφή 8000 μέτρων με τη βοήθεια οξυγόνου. Το ίδιο και στην αρχιτεκτονική – όταν εργαζόμαστε σε έργα μικρής κλίμακας, όπου γνωρίζουμε κάθε βίδα που μπαίνει στο κτήριο, συχνά μπορούμε να επιτύχουμε υψηλότερο επίπεδο καινοτομίας».
