Τις τελευταίες μέρες, με διάφορες αφορμές κατά την επίσκεψη Τραμπ, η Στήλη είχε σταθεί επανειλημμένα στις αμφιβολίες για το εάν τα περί «ρήξης» του Τραμπ με τον Νετανιάχου ήταν γεγονός με σημαίνουσα βαρύτητα ή ελιγμός για να εξελιχθεί όσο πιο καλά γινόταν το ταξίδι Τραμπ στη Μέση Ανατολή.
Η κυρίαρχη τάση, ήταν όπως αναμενόταν άλλωστε, αυτή που συνέφερε και τη διεθνή ειδησεογραφία αφού πουλούσε πολύ περισσότερο: ότι υπήρχε «ρήξη», ότι το Ισραήλ είχε «εγκαταλειφθεί» και πως απόδειξη αυτού ήταν οι κινήσεις Τραμπ με τους Χούθι στην Υεμένη, οι συνομιλίες με το Ιράν αλλά και το ότι ο Αμερικανός Πρόεδρος δεν είχε σταματήσει στην περιοδεία του στο Ισραήλ.
Το τελευταίο είναι και το πλέον τραγικό στην απλοϊκότητά του και η απάντηση του Τραμπ ότι δεν έβλεπε λόγο για σταθμό στο Ισραήλ η οποία επίσης μετατράπηκε σε παντιέρα της «ρήξης» ήταν μια λογική και σίγουρα ειλικρινής τοποθέτηση.
Το Ισραήλ δεν ήταν μέρος της περιοδείας και ο Τραμπ δεν θα είχε κανέναν λόγο να το προσθέσει, ειδικά σ’ αυτή τη φάση στην οποία το μήνυμά του δεν είναι ότι οι ΗΠΑ στηρίζουν το Ισραήλ, αυτό είναι αναντίλεκτο γεγονός αλλά, ότι οι ΗΠΑ επιστρέφουν στη Μέση Ανατολή ως η υπερδύναμη. Αυτή, που θα καθορίσει με τους συμμάχους της τις νέες ισορροπίες στην περιοχή.
Η δήλωση Τραμπ ότι το ταξίδι του στο Ριάντ, το Αμπού Ντάμπι και τη Ντόχα ήταν πολύ καλό για το Ισραήλ επίσης είναι και ειλικρινής και ακριβής. Το Ισραήλ υπήρχε σε όλες τις συζητήσεις του Τραμπ, ετέθη δε και ως δημόσια παρότρυνση προς τον Αλ Σάρα της Συρίας τον οποίο κάλεσε να ενταχθεί στις Συμφωνίες του Αβραάμ και να αναγνωρίσει το εβραϊκό κράτος. Δεν ήταν ένα απλό κάλεσμα βέβαια. Ο Αλ Σάρα ο οποίος εδώ και καιρό βρισκόταν σε επαφή με το Ισραήλ φυσικά και δεν αντέδρασε καθώς είναι ηλίου φαεινότερο ότι δεν έχει θέμα με τη σύναψη σχέσεων με την Ιερουσαλήμ, νοουμένου, όπως γράφαμε και χθες ότι θα λυθούν τα μεταξύ τους θέματα.
Ήδη έχει αρχίσει απευθείας διάλογος με το Ισραήλ και ο Αλ Σάρα κάνει τα πάντα ώστε να εντάξει τη χώρα του σ’ αυτό το νέο οικονομικό περιβάλλον που αναδύεται και το οποίο διοικούν οι ΗΠΑ με λεφτά να προέρχονται από τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και κυρίως τη Σαουδική Αραβία. Η δε τελευταία ελέγχει τη Δαμασκό πολύ περισσότερο από ότι η Άγκυρα. Το Ριάντ με τίποτα δεν θα επέτρεπε στην Άγκυρα να κάνει τη διείσδυση που επεδίωκε αρχικά στην περιοχή και αντί αυτού, φρόντισε να συναινέσει στην παροχή μεγάλων ανταλλαγμάτων στον Ερντογάν από τον Τραμπ, ξεκαθαρίζοντας έτσι και το γεγονός ότι στον αραβικό κόσμο πλέον εκείνη καθορίζει, όχι η Τουρκία.
Μια θέση η οποία βρίσκει ευήκοα ώτα στο σύνολο των Αράβων για τους οποίους η Τουρκία αν και σήμερα δεν είναι εχθρός, πολύ περισσότερο δεν είναι φίλος. Τα δε νεοθωμανικά οράματα του Ερντογάν είναι απειλή και προσβολή για τους Άραβες.
Το Ισραήλ από τις αρχές του μήνα είχε ξεκαθαρίσει ότι εάν η Χαμάς δεν υποχωρούσε, επί του προκειμένου δεν ξεκαθάριζε τη θέση της έναντι των προτάσεων των ΗΠΑ τις οποίες η Ιερουσαλήμ αποδέχτηκε, τότε, με την ολοκλήρωση της περιοδείας Τραμπ, θα ξεκινούσε μια ευρείας κλίμακας επιχείρηση για κατάληψη της Λωρίδαςμ έτσι που να εξουδετερωθεί η Χαμάς αλλά και να εφαρμοστεί το σχέδιο των ΗΠΑ για Ασφαλείς Ζώνες στις οποίες ο κόσμος θα μπορεί να λαμβάνει τη βοήθεια μακριά από τη Χαμάς. Σε ένα τέτοιο σενάριο ο κόσμος θα μετακινηθεί σ΄αυτές τις Ζώνες και το Ισραήλ θα μπορεί να εξολοθρεύσει ότι θα έχει απομείνει από τη Χαμάς χωρίς η οργάνωση να μπορεί να χρησιμοποιεί το θέμα ως εργαλείο προπαγάνδας σε αφελή – και μη – ώτα στη Δύση, όταν η ίδια έχει παραδεχθεί άθελά της και με στοιχεία που έδωσε ότι πέραν του 70% των απωλειών είναι ένοπλοι της
Υπάρχουν όμως σοβαρά προβλήματα. Κανείς δεν γνωρίζει πόσο θα χρειαστεί για να φτάσουμε εκεί και, παρόλο που το Ισραήλ εκτιμά ότι θα γίνει πολύ σύντομα και οι μέχρι σήμερα χρονικές του προβλέψεις ήταν ακριβείς, κανείς δεν μπορεί να ξέρει εάν θα γίνει αυτό και τώρα. Πολύ δε περισσότερο, ο έξω κόσμος τρομάζει στην ιδέα πόσο θα είναι αυτό το… 30% σε πραγματικούς αριθμούς μέχρι να φτάσουμε εκεί. Το δεύτερο δε ζήτημα είναι πως παρότι δεν υπάρχει ακόμα πρόβλημα λιμού στη Γάζα, τα πράγματα είναι οριακά. Εάν αυτό τελειώσει σε μερικές μέρες, έχει καλώς. Εάν όχι, ποιος και πώς θα διακόψει τις μάχες για να μην έρθει τελικά ο λιμός;
Σήμερα, ο υπουργός Άμυνας του Ισραήλ, Ισραήλ Κατζ δήλωσε ότι μετά την έναρξη των επιχειρήσεων η Χαμάς εκδήλωσε πρόθεση επιστροφής στις συνομιλίες. Ωστόσο, μέχρι την ώρα που γράφονταν αυτές οι γραμμές αυτό δεν είχε επιβεβαιωθεί από καμία άλλη πλευρά και το μόνο δεδομένο ήταν πως οι μάχες συνεχίζονταν με σφοδρότητα σε διάφορα σημεία της Γάζας.
Όσοι ανέμεναν πως η «ρήξη» ΗΠΑ – Ισραήλ θα έφτανε σε σύγκρουση, μάλλον δεν πρόσεξαν ή δεν ήθελαν να προσέξουν την τηλεφωνική συνομιλία που είχε ο ΥΠΕΞ των ΗΠΑ Μάρκο Ρούμπιο με τον Βενιαμίν Νετανιάχου, προχθές το βράδυ, ενημερώνοντάς τον λεπτομερώς για τις συνομιλίες Τραμπ στη Μέση Ανατολή. Το ανακοινωθέν του Στέητ Ντιπάρντμεντ έλεγε πως: «Ο υπουργός Εξωτερικών τόνισε τη βαθιά δέσμευση των ΗΠΑ στις ιστορικές σχέσεις τους με το Ισραήλ και την αταλάντευτη υποστήριξη των ΗΠΑ στην ασφάλεια του Ισραήλ», προσθέτοντας ότι, «ο ΥΠΕΞ και ο πρωθυπουργός συζήτησαν για τη Συρία μετά την ιστορική συνάντηση του προέδρου Τραμπ με τον πρόεδρο της Συρίας Αχμέντ αλ-Σάρα στη Σαουδική Αραβία […] Εξέφρασαν επίσης την αμοιβαία δέσμευσή τους να διασφαλίσουν ότι το Ιράν δεν θα αποκτήσει ποτέ πυρηνικά όπλα».
Αργά χθες βράδυ ο IDF ανακοίνωσε ότι ξεκίνησε την ευρεία επιχείρηση Gideon’s Chariots, δηλαδή Άρματα του Γεδεών. Η Ουάσινγκτον δεν σχολίασε, αν και αυτό δεν αποκλείεται να γίνει για επικοινωνιακούς λόγους κάποια στιγμή.
Αντιθέτως, την ώρα που ξεκινούσε η επιχείρηση, το αμερικανικό NBC News μετέδιδε ότι η κυβέρνηση Τραμπ επεξεργάζεται ένα σχέδιο για τη μόνιμη μετεγκατάσταση έως και 1 εκατομμυρίου Παλαιστινίων από τη Λωρίδα της Γάζας στη Λιβύη. Πρόσθεσε μάλιστα ότι η Κυβέρνηση Τραμπ τα συζητά με την ηγεσία της Λιβύης και το Ισραήλ είναι ενήμερο.
Σε αντάλλαγμα η κυβέρνηση Τραμπ ενδέχεται να αποδεσμεύσει στη Λιβύη δισεκατομμύρια δολάρια που οι ΗΠΑ είχαν παγώσει πριν από περισσότερο από μια δεκαετία. Ωστόσο συμφωνία δεν υπάρχει ακόμα.
Όπως βέβαια, ούτε και… «ρήξη».
