Πριν λίγες μέρες στην Αθήνα ένας άντρας 50 χρόνων σκότωσε την 84χρόνη μητέρα του, κάλεσε την Αστυνομία και παραδόθηκε. «Κουράστηκα να τη φροντίζω, λυτρώθηκε από τα προβλήματά της», φέρεται να είπε ο δράστης στην ομολογία του. Η μάνα ήταν άρρωστη για χρόνια κι ο γιος, ο μητροκτόνος, έμενε μαζί της και τη φρόντιζε. Οι γείτονες τους περιέγραψαν ως ήσυχους και ευγενικούς. Δεν ακούγονταν καυγάδες, δεν προϋπήρχε βία που να οδήγησε στο έγκλημα.
Μια βδομάδα μετά, ένας άντρας στην Κρήτη, 87 χρόνων πυροβόλησε και σκότωσε τη σύζυγο του μέσα στο νοσοκομείο όπου νοσηλευόταν. Στη συνέχεια έστρεψε το όπλο στον εαυτό του και λίγες ώρες μετά υπέκυψε στα τραύματα του. Στο δωμάτιο βρέθηκε ένα σημείωμα που ευχαριστούσε γιατρούς και νοσηλευτές και ζητούσε κατανόηση από την οικογένεια του. Φίλοι του ζευγαριού μίλησαν για ένα πολύ δεμένο ζευγάρι.
Στην Ελλάδα, όπως και στην Κύπρο, δεν παρέχεται ανακουφιστική φροντίδα. Το βάρος της φροντίδας πέφτει σε κάποιο συγγενή –σύζυγο ή παιδί– που αναλαμβάνει ένα τεράστιο φορτίο. Άλλοι το αντέχουν χωρίς συνέπειες, άλλοι συνθλίβονται, όπως και στις δυο πιο πάνω περιπτώσεις, που είναι ακραίες. Κανένα έγκλημα δεν δικαιολογείται, δίνεται όμως η αφορμή να μιλήσουμε για την ανακουφιστική φροντίδα, την οποία πολλοί σήμερα προτάσσουν για να πουν «ας αφήσουμε τη συζήτηση για την ευθανασία κι ας μιλήσουμε για την ανακουφιστική φροντίδα». Αυτό, όμως, είναι απλά πρόσχημα για να μην πάρει κάποιος θέση. Πρόκειται για δύο ξεχωριστά πράγματα και το ένα δεν αναιρεί την αναγκαιότητα θεσμοθέτησης του άλλου. Σε μια βαθιά θρησκευόμενη χώρα όμως, ακόμα κι αν δημοσκόπηση δείχνει πως 6 στους 10 πολίτες συναινούν στην ευθανασία κάτω υπό προϋποθέσεις, προφανώς, λίγοι θα τολμήσουν να ψηφίσουν υπέρ της εισαγωγής του δικαιώματος σε ευθανασία.
Ακόμα και σε χώρες με πιο χαλαρή σχέση με τη θρησκεία, η απόφαση δεν ήταν ποτέ εύκολη, αν και σιγά-σιγά αυξάνονται οι χώρες που επιτρέπουν σε ασθενείς σε τελικό στάδιο να τερματίσουν τη ζωή τους. Τελευταία στις χώρες αυτές προστέθηκε, πριν λίγους μήνες, η Αγγλία με 330 ψήφους υπέρ και 275 εναντίον. Πάντα υπό αυστηρές προϋποθέσεις.
Στην Ευρώπη, υπάρχουν μόνο λίγες χώρες που επιτρέπουν την υποβοηθούμενη θανάτωση ή την ευθανασία. Η πρώτη που αποποινικοποίησε την ευθανασία ήταν η Ολλανδία το 2002. Άλλες ευρωπαϊκές χώρες που επιτρέπουν την υποβοηθούμενη θανάτωση είναι το Βέλγιο, το Λουξεμβούργο, η Γερμανία, η Ισπανία, η Αυστρία και η Πορτογαλία. Εκτός ΕΕ είναι νόμιμη στην Ελβετία, στον Καναδά, σε ορισμένες Πολιτείες της Αμερικής και της Αυστραλίας, στη Νέα Ζηλανδία, στην Κολομβία, στην Ινδία.
Στην Κύπρο, είναι πολύ σημαντικό ακόμα και το ότι συζητήθηκε (με πρωτοβουλία της Ειρήνης Χαραλαμπίδου).
ΥΓ: Ποια είναι η δική μου θέση; Για το άτομο μου, «ναι».
