Όπως όλοι ανέμεναν το πλοίο «Handala» ανακόπηκε από τις ισραηλινές Αρχές και διατυπώνεται η εκτίμηση ότι οι επιβαίνοντες «ακτιβιστές», επί της ουσίας αριστεροί, ακροαριστεροί αλλά και δύο δημοσιογράφοι του «εκφραστικού οργάνου» της Χαμάς, του Al Jazeera, πρόκειται να απελαθούν.
Είχε προηγηθεί η ανακοίνωση του IDF για δεκάωρες καθημερινές διακοπές των επιχειρήσεων του στο αλ Μαουάσι, την Ντέιρ αλ Μπάλα και την Πόλη της Γάζας «μέχρι νεοτέρας» και προκειμένου η ανθρωπιστική βοήθεια να μπορεί να φτάσει άμεσα, παντού. Συνεχίζονται δε οι ρίψεις βοήθειας από αέρος ενώ, φορτηγά με ανθρωπιστική βοήθεια ήδη έφτασαν από την Αίγυπτο στο συνοριακό πέρασμα με το Ισραήλ και αναμενόταν να εισέλθουν και από εκεί.
Το ενδιαφέρον στην περίπτωση των στολίσκων και αυτού του τύπου των ενεργειών είναι αφενός μεν η νομιμότητα της «συμβολικής πράξης», αφετέρου δε το τι μπορεί να υποκρύπτει η ανάμιξη τρίτων, εδώ συγκεκριμένα της ισλαμιστικής κυβέρνησης της Τουρκίας καθώςΆγκυρα, Χαμάς και η ευρύτερη ισλαμιστική παράνοια ανήκουν στη Μουσουλμανική Αδελφότητα.
Αρχίζοντας από το δεύτερο, είναι σημαντικό να εξετάσει κανείς το «ποιοί» και το «πώς». Ο Συνασπισμός του Στόλου της Ελευθερίας (FFC), ο οποίος οργανώνει αυτές τις ενέργειες προτάσσει, όπως συνήθως γίνεται, διάφορους τέτοιους «ακτιβιστές»: το γνωστό woke κοινό το οποίο κινείται από τον αναρχικό χώρο μέχρι την ακροαριστερά φωνάζοντας για «επαναστάσεις», μία κάθε φορά, ενάντια στον καπιταλισμό, υπέρ της «ειρήνης» (επιλεκτικά) κ.ο.κ. Μα κακή κόπια της δεκαετίας του ’60 αλλά σταθερά με τα ίδια ολοκληρωτικά ινδάλματα.
Ο FFC, ξεκαθαρίζει ότι δεν λαμβάνει ποτέ χορηγίες από κυβερνήσεις ή κυβερνητικούς οργανισμούς. Το θέμα, είναι ποιές είναι οι πηγές χρηματοδότησης του FFC. Η κυριότερη είναι το τουρκικό İİH (İnsan Hak ve Hürriyetleri ve İnsani Yardım Vakfı) το οποίο κάποιοι ίσως να θυμούνται ότι είχε πρωτοστατήσει και στην καμπάνια για μετατροπή της Αγίας Σοφίας σε τέμενος.
Eιρήσθω εν παρόδω, για την μετατροπή της Αγίας Σοφίας ειδικά ο Παλαιστίνιος ηγέτης Μαχμούτ Αμπάς είχε τηλεφωνήσει στον Ερντογάν για να τον συγχαρεί και να του εκφράσει την ικανοποίησή του (27/07/2020 – Επίσημη Τουρκική ανακοίνωση).
Το İİH έχει χαρακτηριστεί μια «κυβερνητική μη-κυβερνητική οργάνωση», μια ειρωνική βέβαια αναφορά για τον ισλαμιστικό του χαρακτήρα, τις σχέσεις του με τον Ερντογάν και το AKP αλλά και τη δική του κύρια πηγή χρηματοδότησης: το Κατάρ. Το οποίο χρηματοδοτεί τη Χαμάς, το Al Jazeera και όλους τους υπόλοιπους οι οποίοι προωθούν τον ισλαμισμό.
Δεν πρέπει άλλωστε να ξεχνάμε πως το 2017, η Σαουδική Αραβία, τα ΗΑΕ, η Αίγυπτος, η προ των Χούθι Υεμένη, το Μπαχρέιν και οι Μαλδίβες είχαν διακόψει διπλωματικές σχέσεις με το Κατάρ και επέβαλαν τον αποκλεισμό του λόγω της προσπάθειάς της Ντόχα, μαζί με την Άγκυρα, να προκαλέσει προβλήματα στις χώρες αυτές. Οι έξι χώρες είχαν απαιτήσει ανάμεσα σ’ άλλα το κλείσιμο του Al Jazeera το οποίο περνούσε την προπαγάνδα των εξτρεμιστών, τη μείωση των σχέσεων του Κατάρ με το Ιράν και το κλείσιμο της εκεί στρατιωτικής βάσης της Τουρκίας.
Αντιλαμβάνεται κανείς λοιπόν από πού έρχεται πραγματικά το χρήμα του Συνασπισμού του Στόλου της Ελευθερίας (FFC) και τι εξυπηρετεί ο ίδιος. Αυτό άλλωστε μαζί με το İİH είχε οργανώσει και το Μαβί Μαρμαρά με τους ανθρώπους του İİH να υποδέχονται την ακτοφυλακή του Ισραήλ με λοστούς, μαχαίρια, σπαθιά και όπλα. Η τελευταία άνοιξε πυρ σκοτώνοντας εννέα Τούρκους. Η Άγκυρα χρησιμοποίησε το γεγονός αυτό για πολιτικούς λόγους και δυστυχώς, ανάμεσα σε όσους προσέτρεξαν στον θρήνο για τους καημένους νεκρούς ισλαμιστές «ακτιβιστές» του Ταγίπ, ήταν Έλληνες και Ελληνοκύπριοι.
Οι τελευταίοι ανάλογης διανοίας με τους «επαναστάτες» που μπαίνουν μπροστά λειτουργώντας ως ο φερετζές τους, μαζί βέβαια με διάφορες φαιδρές και διψασμένες για δημοσιότητα (και για ισραηλινά σάντουιτς όπως αποδείχτηκε) όπως η Γκρέτα Τούνμπεργκ.
Σε σχέση με τη νομική διάσταση, υπάρχει μια γκρίζα ζώνη. Οι Συμφωνίες του Όσλο προνοούν ρητά ότι ο θαλάσσιος και εναέριος χώρος της Γάζας όπως και τα χερσαία σύνορα, υπόκεινται στον έλεγχο και την έγκριση του Ισραήλ.
Τώρα η Σύμβαση της Γενεύης χωρίζει σε τρεις κατηγορίες τους ανθρώπους σε μια σύγκρουση: μαχόμενους, αμάχους και αυτούς που λαμβάνουν μέρος σε εχθροπραξίες αλλά είναι δεν είναι «νόμιμοι» μαχητές κάποιου μέρους, τον ορισμό των οποίων δίδει ξεκάθαρα η Σύμβαση. Το εγχειρίδιο του Σαν Ρέμο (σχετικά με το Διεθνές Δίκαιο σε Ένοπλες Συρράξεις στη Θάλασσα) παράλληλα, ορίζει ότι εάν υπάρχει θαλάσσιος αποκλεισμός μιας περιοχής, τότε οποιοδήποτε πλοίο κινηθεί με την πρόθεση να παραβιάσει τον αποκλεισμό έχει ήδη εμπλακεί σε πολεμική ενέργεια και αυτό δίδει το δικαίωμα σε νόμιμη επίθεση εναντίον του και σε ανοιχτή θάλασσα, σε διεθνή δηλαδή χωρικά ύδατα. Αυτό έγινε και με το πλοιάριο του FFC στα ανοιχτά της Μάλτας τον περασμένο Απρίλιο το οποίο πλήγηκε από drones.
Με βάση το διεθνές Δίκαιο οι επιβαίνοντες σε τέτοια σκάφη δεν είναι πλέον άμαχοι και με βάση την ισραηλινή νομοθεσία είναι παρανόμως μαχόμενοι.
Τα πιο πάνω καταργούν, λέει το Ισραήλ, το δικαίωμα της αβλαβούς διέλευσης και στα πλοία του FFC. Την Ισραηλινή θέση υιοθέτησε και η έκθεση Πάλμερ του ΟΗΕ το 2011. Αντιθέτως, η άλλη πλευρά λέει πως ο αποκλεισμός συνιστά συλλογική τιμωρία και επικαλείται την Τέταρτη Συνθήκη της Γενεύης η οποία καθιστά υποχρεωτική την διατήρηση πρόσβασης σε ανθρωπιστική βοήθεια αλλά και την συμβουλευτική γνώμη τoυ Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου πέρσι τον Ιούνιο ότι αποκλεισμός είναι παράνομος.
Αντεπιχείρημα είναι επίσης το με το Όσλο ότι η Γάζα διατηρεί το δικαίωμα κάποιας αλιευτικής κυρίως χρήσης του θαλάσσιου χώρου της ως τα 12 ναυτικά μίλια, ενώ το Ισραήλ το έχει περιορίσει στο μισό με το επιχείρημα ότι θα χρησιμοποιηθεί για τον εξοπλισμό της Χαμάς.
Oι Συνθήκες του Όσλο δίνουν το δικαίωμα στο Ισραήλ να ανακόπτει και να ελέγχει πλοία ακριβώς για λόγους ασφάλειας και να καθορίζει τι περνά και τι όχι. Το θέμα είναι ο μόνιμος αποκλεισμός και τι αυτός προκαλεί. Oι Συνθήκες επιβάλλουν την πρόσβαση σε ανθρωπιστική βοήθεια η οποία είχε επαναρχίσει να εισέρχεται πριν το Madleen και το Handala, ωστόσο, κρίθηκε ότι δεν υπήρχε επαρκής διανομή (με το GHF), ούτε σε ολόκληρη τη Γάζα.
Η επανέναρξη της ροής βοήθειας και οι ρίψεις από αέρος ίσως εξομαλύνουν κάπως τα πράγματα. Δεν πρέπει όμως κανείς να προσπερνά και τον επικοινωνιακό πόλεμο τον οποίο η Χαμάς είχε κερδίσει από την πρώτη μέρα. Κυρίως δε το ποιους εξυπηρετεί. Σίγουρα όχι τους αμάχους στη Γάζα.
Σίγουρο είναι πως με τη ροή βοήθειας το ζήτημα των «πρωτοβουλιών» των «ακτιβιστών» της Τουρκίας και άλλων παύει να έχει την όποια δικαιολογία.
