Έως πριν 2-3 μέρες οι συνδικαλιστικές οργανώσεις επέμεναν να λένε πως ο υπουργός Εργασίας δεν κατέθεσε πρόταση για τη ρύθμιση της απόδοσης ΑΤΑ και πως έριξε κάποια πυροτεχνήματα για εντυπωσιασμό.

Όλη η Κύπρος κατάλαβε πως υπάρχει κάτω μία ανέλπιστα θετική – φιλεργατική πρόταση μιας κεντροδεξιάς Κυβέρνησης, εκτός από τις συντεχνίες.

Και χθες, ο γ.γ. της ΣΕΚ ζήτησε από την Κυβέρνηση να τεκμηριώσει τη νομιμότητα της πρότασής της για την επέκταση της ΑΤΑ σε όλους τους εργαζόμενους, ακόμη και μέσω νομοθετικής ρύθμισης. Αντί να αποκρούσει αυθόρμητα και αντανακλαστικά την προσπάθεια των εργοδοτικών συνδέσμων να τορπιλλίσουν με νομικισμούς την ικανοποίηση ενός διαχρονικού αιτήματος εκατοντάδων χιλιάδων εργαζομένων, ο αγαπητός κ. Μάτσας έστειλε την Κυβέρνηση στον Γενικό Εισαγγελέα. Λες και υπάρχει νομοσχέδιο που δεν περνά ούτως ή άλλως από νομοτεχνικό έλεγχο από τη Νομική Υπηρεσία.

Εν πάση περιπτώσει, η δήλωση Μάτσα («η πρόταση της Κυβέρνησης») υποδηλοί πως συμφωνήσαμε, έστω με αδικαιολόγητη καθυστέρηση πολλών ημερών, πως έχουμε να κάνουμε όντως με μία πρόταση της Κυβέρνησης. Για την εκλογή της οποίας δούλεψε και η ΣΕΚ. Και πως οι κοινωνικοί εταίροι αν το θελήσουν μπορούν να συμβάλουν αποτελεσματικά στην τελική διαμόρφωση της πρότασης ή ενός νομοσχεδίου στη συνέχεια.

Από τις χθεσινές αντιδράσεις – δηλώσεις συνδικαλιστικών στελεχών για τη γνωμάτευση που ετοίμασε μετά από παραγγελία της ΟΕΒ και του ΚΕΒΕ ο Αχιλλέας Αιμιλιανίδης ως προς τη συνταγματικότητα ενός νόμου ή νομοσχεδίου που δεν υπάρχουν για την ώρα, θεωρώ πως αποκαλύπτεται ότι οι συντεχνίες αναζητούν αφορμή να απορρίψουν ή να παρακωλύσουν κάθε σκέψη για νομοθετική κατοχύρωση της απόδοσης της ΑΤΑ σε όλους ανεξαιρέτως του εργαζόμενους.

Θέλουν το θέμα της ΑΤΑ να συνεχίσει να συζητείται (άγνωστο για πόσο) στο πλαίσιο του πολυδιαφημισμένου Κοινωνικού Διαλόγου, εν γνώσει τους ότι σε αυτό τον διάλογο η μία πλευρά, η εργοδοτική, ούτε καν συζητά για ΑΤΑ σε Όλους. Και δεν το λένε τώρα οι εργοδοτικοί σύνδεσμοι πως δεν συζητούν επέκταση της ΑΤΑ σε όλους. Το λένε εδώ και χρόνια και το ήξεραν και το ξέρουν πάρα πολύ καλά οι συντεχνίες.

Οι οποίες, αποδεχόμενες να συζητούν την ΑΤΑ με την ΟΕΒ και το ΚΕΒΕ εντός του Κοινωνικού Διαλόγου αποδέχονται σιωπηρά ότι η ΑΤΑ δεν θα γίνει δικαίωμα όλων των εργαζομένων. Θα παραμείνει δικαίωμα των δημοσίων υπαλλήλων και του προσωπικού του ευρύτερου δημοσίου και μιας μικρής μερίδας εργαζομένων του ιδιωτικού τομέα, των οποίων τα δικαιώματα ρυθμίζονται (ακόμα) μέσω συλλογικών συμβάσεων. Οι στρατιές των υπολοίπων εργαζομένων του ιδιωτικού τομέα ήταν και παραμένουν εκτός του βεληνεκούς του ενδιαφέροντος των συντεχνιών;

Το σύνθημα, βέβαια, για «ΑΤΑ σε Όλους» υπάρχει και κυκλοφορεί στις παναπεργίες των δημοσίων υπαλλήλων και πλημμυρίζουν τα ΜΜΕ με συναφείς φωτογραφίες. Αλλά τώρα που η Κυβέρνηση είπε «ας γίνει το σύνθημα πράξη» και «ας το κάνουμε μέσω νόμου για να ποινικοποιηθεί η παραβίαση του νόμου», οι συντεχνίες έκαναν, στην αρχή, πως δεν κατάλαβαν ότι ήταν κυβερνητική απόφαση και πρόταση και τώρα «πατούν», κάποιες, στη γνωμάτευση Αιμιλιανίδη και λένε «οκ, αν υπάρχει και συνταγματικό πρόβλημα, μπορούμε να φθάσουμε σε συμφωνία μέσω του Κοινωνικού Διαλόγου» (ενώ ξέρουν πως και να φθάσουν σε συμφωνία -που δεν θα φθάσουν ποτέ- δεν θα αφορά όλους).

Είναι ξεκάθαρο πως οι συντεχνίες δεν θέλουν ή δεν διεκδικούν νόμο για ΑΤΑ σε Όλους. Ας εξηγήσουν γιατί, στις χιλιάδες εργαζόμενους που ακούν και απορούν. Ή ας διαψεύσουν την εντύπωση που έχει διαμορφωθεί στην πλειοψηφία της κοινής γνώμης, διαβεβαιώνοντας επίσημα πως στηρίζουν και ζητούν ένα τέτοιο νομοσχέδιο, ώστε να το εξετάσουν όταν συνταχθεί και να τοποθετηθούν επί του περιεχομένου του. Αντί να πουν στην Κυβέρνηση «φέρε ΤΩΡΑ το νομοσχέδιο να το μελετήσουμε», της λένε «μα μήπως είναι αντισυνταγματικό;».

Έτσι θα έπρεπε να πουν ΟΕΒ και ΚΕΒΕ, αντί να ζητήσουν γνωμάτευση για κάτι που δεν υπάρχει στο χαρτί. Στο κάτω-κάτω, δεν άκουσαν ποτέ τους πως υπάρχουν χίλιοι τρόποι να γραφτεί ένα νομοσχέδιο και άλλοι τόσοι τρόποι να φυτέψεις μέσα επιφυλάξεις και άμυνες -και εποικοδομητικές ασάφειες- ώστε κάτι φαινομενικά αντισυνταγματικό να φαίνεται μια χαρά συνταγματικό;

Παρόλο που είναι εντελώς ξεκάθαρο πως μοιάζει αδιανόητο ο συνταγματικός νομοθέτης να ανέχεται να παραβιάζεται διαχρονικά η ισότητα μεταξύ των εργαζομένων, δεχόμενος κάποιοι να παίρνουν ΑΤΑ και κάποιοι όχι (άρθρο 28, κ. Αιμιλιανίδη;), την ώρα που πλήττονται ταυτόχρονα από τον πληθωρισμό. Και μάλιστα αυτοί που δεν αποζημιώνονται με ΑΤΑ, πλήττονται περισσότερο!

Ή μήπως είναι η πρώτη φορά που θα ψηφιστεί νόμος που ρυθμίζει εργασιακές σχέσεις και δικαιώματα εργαζομένων (ή εργοδοτών) και το δικαίωμα του συμβάλλεσθαι ελευθέρως;

Όταν είναι να ρυθμιστούν με νόμο οι απεργίες σε ουσιώδεις υπηρεσίες (πάγιο αίτημα των εργοδοτικών συνδέσμων) ή οι επιτρεπόμενες ώρες εργασίας ή η μέγιστη διάρκεια των υπερωριών ή οι υποχρεωτικές εισφορές σε ταμεία και ασφάλειες γίνεται να ψηφίζουμε νόμους και άμα είναι να προστατευτεί ο εργαζόμενος από τον πληθωρισμό κλωτσά το Σύνταγμα;

Υ.Γ. Οι μισοί -και βάλε- νόμοι όλων των κρατών θεσπίστηκαν ενσυνείδητα για να περιορίσουν την ελεύθερη αγορά και το «συμβάλλεσθαι ελευθέρως». Και το εκμεταλλεύεσθαι ελευθέρως. Διαφορετικά, θα μέναμε εντελώς ανυπεράσπιστοι απέναντι στο δίκαιο του ισχυρού. Σε σύγχρονες ζούγκλες. Και δεν θα είχε νόημα καμία γνωμάτευση έγκριτων συνταγματολόγων.