«Οι παλινδρομήσεις και η ατολμία της κυβέρνησης οδηγεί σε αδιέξοδα, με κόστος στους πολίτες και στην αξιοπιστία της χώρας. Οι καθησυχαστικές δηλώσεις του παρελθόντος και η βεβιασμένη φιέστα για επανεκκίνηση του έργου αποδείχθηκαν επικοινωνιακά πυροτεχνήματα. Τυχόν λάθη του παρελθόντος δεν αποτελούν άλλοθι για μια κυβέρνηση που χειρίζεται το έργο για 2,5 χρόνια. Οφείλει να βρει τις λύσεις. Να ολοκληρώσει το έργο στο Βασιλικό, με σαφές πλάνο και σχεδιασμό. Φτάνουν οι πειραματισμοί, να αναλάβει επιτέλους και η ίδια τις ευθύνες της». Όχι, δεν πρόκειται για μνημείο πολιτικού θράσους. Πρόκειται για τη χθεσινή ανακοίνωση του ΔΗΣΥ αναφορικά με το σκάνδαλο του τερματικού στο Βασιλικό.
Όσο και αν θέλει κάποιος να συγκρατήσει την αντίδραση του, είναι αδύνατο. Η ανακοίνωση του ΔΗΣΥ ακολουθεί την απανταχούσα από την ΕΕ, με την οποία ζητεί να της επιστρέψουμε 67 εκατ. ευρώ της επιχορήγησης που μας έδωσε για κατασκευή των υποδομών στο Βασιλικό.
Εύλογα αναρωτιέται κάποιος, τόσο πολύ υποτιμούν τη νοημοσύνη των πολιτών; Σε τέτοιο βαθμό θεωρούν ότι μπορούν να εμπαίξουν την κοινωνία; Απύθμενο το θράσος!
Αυτή η στήλη είναι η τελευταία η οποία θα κάνει το συνήγορο της κυβέρνησης (της όποιας κυβέρνησης). Πλειστάκις την έχουμε επικρίνει για διάφορα θέματα. Όμως, το να τολμά η Πινδάρου να μιλά για ένα σκάνδαλο το οποίο φέρει αποκλειστικά τη σφραγίδα της ιδίας και της κυβέρνησής της, δεν αντέχεται.
Εκτός και αν η Πινδάρου έχει πάθει ομαδικά, σε επίπεδο κορυφής, αμνησία. Και ξεχνά ποιοι αποφάσισαν το 2019, όσα αποφάσισαν, παρά τις εντονότατες αντιδράσεις της Ελεγκτικής Υπηρεσίας. Εκτός και αν ξεχνά ποιος βρόντηξε το χέρι στο γραφείο και το πήρε πάνω του, προσπερνώντας τις ξεκάθαρες προειδοποιήσεις του μετέπειτα απολυθέντος «ανάρμοστου».
Προφανώς, η Πινδάρου ξεχνά ότι ακόμη και το 2024, σε συνεδρία της Επιτροπής Ελέγχου για το θέμα του Βασιλικού, η αντιπρόεδρος και βουλευτής του ΔΗΣΥ Σάβια Ορφανίδου, επιχειρούσε να στείλει στο πυρ το εξώτερον τον Οδυσσέα Μιχαηλίδη. Πάσχιζε να πείσει πως όλα αποφασίστηκαν ορθά για το τερματικό και ο «ανάρμοστος» ήταν ο μόνος που παραμιλούσε.
Θαυμάστε τι έλεγε: «Κανένας άλλος θεσμός δεν συμμερίζεται την άποψη του Γενικού Ελεγκτή ότι ήταν παράνομη η κατακύρωση στον συγκεκριμένο εργολάβο. Καμία άλλη αρχή δεν επιβεβαιώνει τις αναφορές ότι δεν είχε ο εργολάβος την τεχνική επάρκεια για να φέρει εις πέρας το συγκεκριμένο έργο. Καμία υπηρεσία δεν ανέφερε ότι υπήρξε αντιθεσμική ή πολιτική παρέμβαση από τον οποιοδήποτε και ότι ακολουθήθηκαν όλες οι νόμιμες διαδικασίες που διέπει η νομοθεσία για τις δημόσιες συμβάσεις. Κανένας άλλος δεν θεωρεί ως λανθασμένες και παράνομες τις επιπρόσθετες πληρωμές που εγκρίθηκαν νόμιμα μέσα από τη σωστή διαδικασία».
Σήμερα η Πινδάρου επιχειρεί να κρύψει ή έστω να μετριάσει τις ευθύνες της για το επιβεβαιωμένο φιάσκο, επικαλούμενη ότι η σημερινή κυβέρνηση χειρίζεται το έργο επί δυόμιση χρόνια.
Το έωλο αυτό επιχείρημα άκουσα την περασμένη Τρίτη και τον Γιώργο Λακκοτρύπη να το επικαλείται στο podcast Legal Matters, το οποίο μεταδίδεται από το philenews. Το έλεγε, μάλιστα, ο αφιλότιμος με μια άνεση, την οποία θα ζήλευε και ο πιο ταλαντούχος ηθοποιός σε πρόβα τζενεράλε. Η όλη του παρουσία στη συζήτηση με τον Χριστόφορο Χριστοφή, ήταν με την άνεση ενός ανθρώπου, που ουδεμία ευθύνη φέρει με το σκάνδαλο. Τώρα, αν αυτό συνάδει με το ρόλο του υπουργού Ενέργειας, ο οποίος χειρίστηκε την υπόθεση, ας το κρίνει ο καθένας.
Η Πινδάρου αν είχε πραγματικά κότσια, έπρεπε να καλέσει τον Αναστασιάδη, τον Χάρη Γεωργιάδη και τους λοιπούς υπουργούς της, για να δώσουν εξηγήσεις για το σκάνδαλο το οποίο προσθέτει μια ακόμη μαύρη σελίδα στην ιστορία της.
Η Πινδάρου, αν πραγματικά είχε κότσια, έπρεπε να απαιτήσει πλήρη και σε βάθος έρευνα ώστε να ξεκαθαρίσει και η τελευταία λεπτομέρεια. Να διαφανεί αν επρόκειτο για μνημείο ανικανότητας ή για ενδεχόμενη διαπλοκή και διαφθορά ή συνδυασμός των δύο.
Δεν έχει, όμως, τέτοια κότσια. Την ίδια ακριβώς ευθύνη, όμως, έχει και ο Νίκος Χριστοδουλίδης. Αν διαθέτει πραγματικά κότσια, αυτό πρέπει να επιδιώξει. Και αν διαπιστωθεί ότι υπάρχει οποιασδήποτε μορφής διαφθορά, να σύρει τους εμπλεκόμενους στο δικαστήριο.
Όσο για το λαό, και σε αυτή την περίπτωση παρακολουθεί αμήχανος. Ή έστω, διαμαρτυρόμενος από το πληκτρολόγιο του και στο facebook. Παραμένει εγκλωβισμένος στους στίχους του ποιητή: Δυστυχισμένε μου λαέ, καλέ και ηγαπημένε, πάντοτ’ ευκολοπίστευτε και πάντα προδομένε.
Όσο, όμως, δεν αντιδρά δυναμικά, θα συνεχίσει να παρακολουθεί σκάνδαλα, το ένα φιάσκο μετά το άλλο και θα συνεχίσει να πληρώνει το λογαριασμό δεκάδων εκατομμυρίων!
