Πριν από λίγες μέρες, ο Νικόλας Παπαδόπουλος διερωτήθηκε αν θα παίζουν την κολοκυθιά στο κυβερνητικό στρατόπεδο αναφορικά με την ηλεκτρική διασύνδεση. Χθες, ο βουλευτής του ΔΗΚΟ Χρίστος Ορφανίδης χαρακτήρισε πολιτικά κιρκιλούθκια τα όσα ισχυρίζεται ο πρόεδρος του κόμματός του. Πέντε μόλις μήνες πριν από τις βουλευτικές εκλογές, προφανώς, κάποιοι τρίβουν τα χέρια τους με τις πολιτικές τσιόφτες (για να συμπλεύσουμε με τη χαμηλού επιπέδου ατακολογία) που επιλέγουν στο κεντρώο κόμμα.
Το θέμα βεβαίως, δεν είναι αν κάποιοι παίζουν την κολοκυθιά αλλά αν ο Νικόλας Παπαδόπουλος παίζει κάποιο παιγνίδι και ποιο είναι αυτό. Διότι η όλη του συμπεριφορά το τελευταίο στάδιο είναι ακατανόητη. Τουλάχιστον, έτσι την αφήνει να φαίνεται. Αν το κάνει συνειδητά ή έτσι προκύπτει άθελά του, δεν μπορούμε να το ξέρουμε.
Αν το θέμα του ήταν μόνο η ηλεκτρική διασύνδεση (GSI) θα έλεγε κάποιος ότι πρόκειται για κεφαλαιώδους σημασίας θέμα. Παραμένει σε εκκρεμότητα για μεγάλο διάστημα, επομένως, αν υπάρχει κάποια διαφωνία μπορεί να θεωρηθεί φυσιολογική.
Το πρόβλημα, όμως, έγκειται στο ότι ενόσω το ζήτημα παρέμενε ανοικτό και χωρίς ξεκαθάρισμα, ο Νικόλας δεν μιλούσε. Γέννησε το θέμα και άρχισε να φωνάζει δημοσίως μετά που Μητσοτάκης και Χριστοδουλίδης το ξεκαθάρισαν, λέγοντας ότι θα γίνει επικαιροποίηση των οικονομοτεχνικών παραμέτρων του έργου.
Το έκανε ακόμη χειρότερο τις τελευταίες μέρες, επαναλαμβάνοντας με ξεκάθαρο τρόπο ότι «δεν είναι μόνο το GSI αλλά είναι πολλά ζητήματα που διαπιστώνουμε ότι δεν γίνεται ικανοποιητική προδιαβούλευση και συνεννόηση σε κυβερνητικό επίπεδο και μαζί μας».
Πόσο πολλά δηλαδή; Ένα, δύο, τρία, δέκα; Αν είναι πολλά και σημαντικά και ο Πρόεδρος δεν τους λογαριάζει, τότε το θέμα είναι όντως σοβαρό. Τόσο ώστε να τίθεται και θέμα αποχώρησης από την Κυβέρνηση. Ο Νικόλας, όμως, χθες, διαβεβαίωσε πως δεν συζητούν θέμα αποχώρησης. Άρα, ούτε πολλά πρέπει να είναι τα ζητήματα, ούτε πολύ σοβαρά!
Μήπως ο λόγος είναι ότι το Προεδρικό αποφάσισε διορισμούς χωρίς να τον ρωτήσει; Για παράδειγμα στον ανασχηματισμό; Κι εμείς που θεωρήσαμε ότι το Προεδρικό του έκανε δώρο -ενόψει εκλογών- τον διορισμό των δύο αντιπροέδρων του ΔΗΚΟ στο Υπουργικό Συμβούλιο…
Αν, πάντως, η όλη αντίδραση του Νικόλα τις τελευταίες μέρες οφείλεται σε κάτι τέτοιο, δηλαδή, την επιλογή υπουργών χωρίς διαβούλευση μαζί του, τότε πρόκειται για ένα καπρίτσιο. Αντιδρά έτσι για να ταρακουνήσει (νομίζει) το Προεδρικό; Να του στείλει το μήνυμα να προσέξει από εδώ και μπρος διότι μπορεί να φέρει τα πάνω κάτω στο κυβερνητικό στρατόπεδο;
Συγγνώμη, αλλά αν κάτι τέτοιο ισχύει, τότε δικαιώνει πλήρως τον Ορφανίδη, ο οποίος μίλησε για «πολιτικά κιρκιλούθκια». Αν και με άτσαλο τρόπο διατυπωμένη η θέση του βουλευτή, εντούτοις, είναι απόλυτα ορθή: «Αφού είναι ξεκάθαρο ότι ψάχνεις έξοδο, όλοι το αντιλαμβάνονται, τόλμα και πες το, το θάρρος θέλει τόλμη αλλά θέλει και ανάληψη ευθύνης στο τι προηγήθηκε και στο τι θα ακολουθήσει».
Πρέπει να σημειώσουμε πως είναι και κάποιοι στο χώρο του ΔΗΚΟ, που θεωρούν πως τα «κιρκιλούθκια» οφείλονται σε αυτό το οποίο στριφογυρίζει στο πίσω μέρος του μυαλού του Νικόλα. Μια συνεργασία με τον ΔΗΣΥ για την προεδρία της Βουλής με προέκταση στις προεδρικές εκλογές (π.χ. με έναν Γιωρκάτζιη υποψήφιο). Κάτι τέτοιο θα δικαιολογούσε το κτίσιμο κάποιας ρήξης με το Προεδρικό ώστε να δικαιολογήσει την έξοδο από την Κυβέρνηση. Αν ισχύει, ωστόσο, ο χειρισμός είναι παιδιάστικος…
Ό,τι από αυτά και αν ισχύει, το σίγουρο είναι πως ο Νικόλας δεν αντιλαμβάνεται την ουσία. Παραμένοντας στην Κυβέρνηση και προκαλώντας αναταραχή με την επανάληψη των ισχυρισμών του περί προβληματικής συνεργασίας, δεν αποσείει το κόστος από τους δικούς του ώμους. Πρώτον, διότι ήταν επιλογή του να στηρίξει τον Νίκο Χριστοδουλίδη. Δεύτερον, διότι παραμένει για σχεδόν τρία χρόνια στην Κυβέρνηση και επομένως, φέρει ευθύνη αν η συνεργασία είναι προβληματική.
Αν πάλι, επιχειρήσει να αποχωρήσει από την Κυβέρνηση, προφανώς, η επίκληση «έλλειψης προσυνεννόησης» δεν είναι επαρκής λόγος για να δικαιολογήσει μια τόσο σοβαρή πολιτική απόφαση. Θα αναγκαστεί να το πράξει μιλώντας για αποτυχία του Χριστοδουλίδη και της Κυβέρνησης.
Σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο, όμως, το κόστος για τον ίδιο και για το ΔΗΚΟ θα είναι ακόμη μεγαλύτερο. Πιθανώς και αποκλειστικά δικό του. Διότι, όπως μας θύμισε χθες ο Ορφανίδης, είχε πει για τον Χριστοδουλίδη τη σπουδαία ατάκα «αν δεν ήταν υποψήφιος έπρεπε να τον είχαμε εφεύρει».
Τουτέστιν, το συμπέρασμα είναι κρυστάλλινο για τον Νικόλα Παπαδόπουλο: Ρίχνοντας χειροβομβίδες κρότου λάμψης, απλώς, φορτώνει ολοένα και περισσότερο κόστος στο κόμμα του. Αν φύγει από την Κυβέρνηση, η πορεία για τον ίδιο είναι μονόδρομος και οφείλει να αποχωρήσει κι εκείνος από την ηγεσία του ΔΗΚΟ.
Στην πολιτική, είτε παίζοντας την κολοκυθιά, είτε κάνοντας κιρκιλούθκια, προκαλείται κόστος. Κι αυτό πληρώνεται στην κάλπη!
