Ο Γιώργος Φωκάς, από τη Λευκωσία, θεωρεί κατά την άποψή του ότι από την Κύπρο «απουσιάζουν πολιτικοί με ήθος, αξιοπρέπεια, αμεροληψία αλλά και όραμα για ένα καλύτερο μέλλον για μας και τα παιδιά μας».
Είναι με αισθήματα αγωνίας, θλίψης και αγανάκτησης που παρακολουθούμε το τελευταίο χρονικό διάστημα όλοι οι σώφρονες και έντιμοι πολίτες αυτού του πολύπαθου τόπου κυβερνώντες και αντιπολιτευόμενους να ερίζουν μανιωδώς αναμεταξύ τους αντί να συναποτελούν πρότυπα ηθικής, αντικειμενικότητας, ανιδιοτέλειας αλλά και ευσυνειδησίας.
Και αυτά όσον αφορά ζητήματα όπως το Κυπριακό αλλά πολύ περισσότερο την εσωτερική διακυβέρνηση. Για τον υποφαινόμενο έχει τη δέουσα σημασία του ως θέμα και μόνον αρχής στο ποιος έχει το δίκαιο στην περίπτωση του σκανδάλου των πολιτογραφήσεων αλλά κυρίως αυτό που έχει σημασία είναι το γεγονός ότι το επίπεδο του πολιτικού ήθους και ύφους έχει διαβρωθεί σε επικίνδυνο βαθμό. Και είναι να διερωτάται κανείς στ’ αλήθεια, πού πάμε. Πού οδηγείται, επιτέλους, αυτός ο τόπος;
Λυπούμαι να παρατηρήσω ότι τόσο από το κυβερνητικό στρατόπεδο όσο και από την αντιπολίτευση απουσιάζουν πολιτικοί με ήθος, αξιοπρέπεια, αμεροληψία αλλά και όραμα για ένα καλύτερο μέλλον για μας και τα παιδιά μας. Αυτό ισχύει πρώτα και κύρια όσον αφορά το πρώτιστο ζητούμενο που είναι το Κυπριακό και οι προεκτάσεις του αλλά και για θέματα εσωτερικής διακυβέρνησης όπως έχει λεχθεί μόλις προηγουμένως. Αντιθέτως, ανθεί και βασιλεύει η δημαγωγία, ο λαϊκισμός, η άγονη και στείρα συνθηματολογία και η διαπλοκή.
Όλοι οι πολιτικοί μας οφείλουν να κατανοήσουν ότι στις μέρες μας περισσότερο από ποτέ ότι πρέπει να πορευθούν ενωμένοι ορθοφρωνούντες πόσο μάλλον στις κρίσιμες τούτες ώρες που διέρχεται η οικονομία του τόπου, το ηθικό του λαού είναι καταρρακωμένο λόγω του προβλήματος που εδώ και μήνες ταλανίζει την ανθρωπότητα όπως είναι ο κορωνοϊός αλλά και το μέγιστο των προβλημάτων που είναι το Κυπριακό. Από την άλλη αυτό το πρόβλημα που δεν είναι άλλο από το σαράκι του διχασμού δεν είναι κάτι το πρωτόγνωρο αλλά διαχρονικό.
Πιο συγκεκριμένα εδώ και καιρό η συντριπτική πλειοψηφία των πολιτικών μας αναλώνονται κυρίως στο πως θα πουν περισσότερα ψέματα και με ποια μέθοδο θα υφαρπάξουν την ψήφο του λαού με «όπλο» τον δόλο, τη διαπλοκή και την αδιαφάνεια αδιαφορώντας πολλές φορές για το γεγονός ότι υπάρχουν ακόμη και σήμερα στην Κύπρο της Ενωμένης Ευρώπης συμπολίτες μας που υποφέρουν όπου δεν έχουν «που την κεφαλή κλίναι» και βρίσκονται στα πρόθυρα της απελπισίας.
Στην Κύπρο του σήμερα λοιπόν επικρατεί η διαφθορά, η ανευθυνότητα και η καταπάτηση αρχών, ιδεών και αξιών.
Η κύρια έγνοια τόσο των πολιτών όσο και των πολιτικών (πλην ελάχιστων φωτεινών εξαιρέσεων) είναι στο πως θα ικανοποιήσουν την βολή τους βυθισμένοι στη δόξα, τη χλιδή και την ευμάρεια στο πως θα πλουτίσουν και στο πως θα αποκτήσουν όλο και περισσότερα υλικά αγαθά χρησιμοποιώντας πολλές φορές και αθέμιτα μέσα ποδηγετούμενοι από αλλότρια και ευτελή κίνητρα.
Πόσο μάλλον που βρισκόμαστε η Κύπρος μας δηλαδή σε οριακό σημείο και ο κίνδυνος νομιμοποίησης των τετελεσμένων και της οριστικής διχοτόμησης είναι προ των πυλών. Ας μην ξεχνάμε όμως ότι όλο και πλησιάζουν οι βουλευτικές εκλογές του Μαΐου του 2021 καθώς η πολιτική παράνοια ο ζιαμαμφουτισμός, οι διχογνωμίες και οι αντεγκλήσεις θα βρίσκονται στην ημερήσια διάταξη. Ασχέτως αν είμεθα στα πρόθυρα της οριστικής διχοτόμησης για τον απλούστατο λόγο ότι δεν έχουμε πλέον απέναντί μας τον σώφρονα και διαλλακτικό Μουσταφά Ακιντζί αλλά τον εθνικιστή και αδίστακτο Ερσίν Τατάρ.
Από την άλλη, η τουρκική αδιαλλαξία και αχαριστία έχουν εκτοξευθεί σε επίπεδα ρεκόρ ας μου επιτραπεί αυτό το σχήμα λόγου με τον Ταγίπ Ερτογάν να «εκπέμπει» ολοένα και περισσότερες απειλές, να προβάλει καθημερινά καινούργιες αξιώσεις εις βάρος του Ελληνισμού και να γράφει στα παλαιότερα των υποδημάτων του αρχές, ψηφίσματα, αποφάσεις και θέσεις των Ηνωμένων Εθνών της Ευρωπαϊκής Ένωσης όσο ακόμη και αυτών των υπερδυνάμεων.
Και ’μεις με την σειρά μας πορευόμαστε διχασμένοι αλλά και διεφθαρμένοι σε ένα αβέβαιο μέλλον. Στ’ αλήθεια, πόσο μας έχει λείψει το πολιτικό ήθος, η σοφία, η τόλμη και η αμεροληψία πολιτικών παλαιότερων δεκαετιών. Αντί τούτου όλο και περισσότερο οι σημερινοί πολιτικοί μας σκληραίνουν την στάση τους χαμένοι μέσα στην πολιτική παράνοια, την ανηθικότητα και την ανειλικρίνεια.
Τώρα, λοιπόν, είναι η ώρα να συμμαζευτούμε να κάνουμε την αυτοκριτική μας και να δούμε πορευόμενοι και πολιτευόμενοι με τόλμη και ρεαλισμό στο πώς θα απαλλαγούμε από τα σημερινά αδιέξοδα, θα αναχαιτίσουμε την τουρκική αδιαλλαξία αλλά και να διδαχθούμε από το ήθος, την σωφροσύνη, την λεβεντιά αλλά και την αξιοπρέπεια των προγόνων μας.
