Είναι αντιληπτό ότι ο υπουργός Εργασίας θα επιχειρήσει, παρά τις έντονες διαφωνίες του συνδικαλιστικού κινήματος, να συγκεντρώσει μια κάποια συναίνεση η πρότασή του για αλλαγές στην αναλογιστική μείωση του 12% για πρόωρη συνταξιοδότηση.
Εξέλιξη για την ώρα απομακρυσμένη, παρά την απόφαση όλων των κοινωνικών εταίρων και του υπουργείου για δημιουργία ομάδας εργασίας για την περαιτέρω εξέταση του θέματος και για ανταλλαγή εισηγήσεων.
Είναι ξεκάθαρο πλέον ότι ακόμα και οι συντεχνίες που προεκλογικά στήριξαν την Κυβέρνηση δεν επιθυμούν αποσπασματικές αλλαγές, ζητώντας το ζήτημα να συζητηθεί και διευθετηθεί στο πλαίσιο της γενικότερης μεταρρύθμισης του συνταξιοδοτικού ζητήματος. Μεταρρύθμιση που θα αρχίσει μεν να ετοιμάζεται από φέτος, αλλά δεν πρόκειται να τεθεί σε ισχύ μέχρι τουλάχιστον το 2025. Σε μια τέτοια περίπτωση, όσοι θα ανακουφίζονταν έστω και μερικώς από την πρόταση του Υπουργού Εργασίας θα πρέπει να κάνουν υπομονή άλλα δύο χρόνια περίπου. Εκτός φυσικά και εάν στο πλαίσιο των εργασιών της ομάδας εργασίας βρεθεί η χρυσή τομή ή εν πάση περιπτώσει αποδεχτούν τελικά να ισχύσουν προσωρινά οι προτεινόμενες αλλαγές μέχρι την πλήρη διευθέτηση του ζητήματος.
Ακόμα, όμως και εάν δεν υπάρξει τέτοια συγκατάθεση, δεν αποκλείεται ο Υπουργός να θελήσει να σπάσει αβγά και να προχωρήσει με την πρότασή του, αν φυσικά πιστεύει όντως πως είναι στοχευμένη και θα βοηθήσει, όπως είχε πει, αυτούς με πάρα πολλά χρονιά εισφορών στο Ταμείο Κοινωνικών Εισφορών. Εξάλλου, δεν θα πράξει εντελώς αυθαίρετα, καθώς οι εργοδοτικές οργανώσεις φαίνεται ήδη να ενέκριναν τη συγκεκριμένη ρύθμιση.
Αυτό, όμως, θα φανεί πλέον με τον νέο χρόνο, καθώς το νέο χρονοδιάγραμμα που τέθηκε όταν αποφασίστηκε η σύσταση της ομάδας εργασίας είναι ο διάλογος να κρατήσει μέχρι το τέλος Ιανουαρίου. Ο υπουργός Εργασίας άφησε πάντως να νοηθεί πως θα επιχειρήσει να καταθέσει την πρόταση με τη μορφή νομοσχεδίου στη Βουλή, προκειμένου να τοποθετηθούν και οι πολιτικές δυνάμεις, ρίχνοντας έτσι και στα κόμματα μέρος της ευθύνης για το ενδεχόμενο πάγωμα των όποιων αλλαγών στην αναλογιστική μείωση. Σε μια τέτοια περίπτωση δεν θα είναι οι συντεχνίες υπεύθυνες για τυχόν καθυστέρηση και αποστέρηση της μερικής ανακούφισης που θα δουν κάποιες χιλιάδες ασφαλισμένοι και συνταξιούχοι.
Εν ολίγοις, ο υπουργός Εργασίας φαίνεται να έχει μια πρώτης τάξεως ευκαιρία να προχωρήσει με την πρότασή του, χωρίς μεν οποιαδήποτε εγγύηση ότι αυτή θα περάσει και θα εφαρμοστεί, αλλά και με μηδενικό ρίσκο ότι τυχόν αντιδράσεις από την κοινωνία θα στραφούν εναντίον του.
Σε περίπτωση δε, που αφήσει κάποιους δυσαρεστημένους, έχει στη διάθεσή του σειρά άλλων μέτρων και προτάσεων που συζητούνται επίσης τώρα στον κοινωνικό διάλογο να δείξει ότι ξέρει και να ακούει και όχι μόνο να σπάζει αβγά. Θα χρειαστεί, όμως, για να πείσει τη μια ή την άλλη πλευρά και πάλι να σπάσει αβγά αφήνοντας ενδεχομένως έναν από τους δύο ενοχλημένους ξανά.
Φαίνεται, όμως, αυτό να αποτελεί μονόδρομο καθώς η πλήρης συναίνεση ακόμα και στον τριμερή διάλογο που όλοι σέβονται και τον θεωρούν εχέγγυο για τη διατήρηση της εργασιακής ειρήνης και για εξεύρεση λύσεων θα πρέπει κάποτε και η κυβέρνηση να λαμβάνει ξεκάθαρη θέση. Ιδιαίτερα για θέματα στα οποία έδωσε υποσχέσεις στην κοινωνία των πολιτών τόσο προεκλογικά όσο και μετεκλογικά.
