Η Κυβέρνηση είχε αιφνιδιάσει εργοδότες και συντεχνίες με την πρότασή της για απόδοση Αυτόματης Τιμαριθμικής Προσαρμογής σε όλους τους εργαζόμενους και μετά από έναν μακρύ κοινωνικό διάλογο, στη διάρκεια του οποίου οι εργοδότες επέμειναν να μην συζητούν απόδοση ΑΤΑ σε όλους και οι συντεχνίες διατήρησαν δυσνόητες ενστάσεις επί της διαδικασίας, η Κυβέρνηση παραμένει ακλόνητη στη θέση της, οι δε κοινωνικοί εταίροι στις δικές τους.
Αυτό σημαίνει πως έχουν σχεδόν εκμηδενιστεί οι πιθανότητες ο πολυδιαφημισμένος κοινωνικός διάλογος να καταλήξει σε συμφωνία που θα συναντά τις βασικότερες πρόνοιες του κυβερνητικού πλαισίου για απόδοση της ΑΤΑ.
Χθες, οι υπουργοί Μάκης Κεραυνός και Γιάννης Παναγιώτου είχαν άλλη μία συνάντηση με την εργοδοτική πλευρά. Χωρίς θετικό αποτέλεσμα. Οι εργοδότες δεν συμφωνούν με την απόδοση ΑΤΑ σε όλους τους εργαζόμενους και ζητούν δυσανάλογες φορολογικές απαλλαγές, παρ’ ότι όλη η κοινωνία αντιλαμβάνεται πως προστασία από τη διάβρωση εισοδημάτων μέσω του πληθωρισμού χρειάζονται και δικαιούνται όλοι ανεξαιρέτως οι μισθωτοί. Έστω μέχρι ενός σημείου (μέσος μισθός, περίπου 2,500 ευρώ).
Σήμερα οι δύο υπουργοί θα τα ξαναπούν με τις συνδικαλιστικές οργανώσεις. Θεαματικές εκπλήξεις δεν αναμένονται, καθώς οι συντεχνίες απέφυγαν επιμελώς όλο αυτό το διάστημα να αποδεχθούν δημόσια την πρόταση της Κυβέρνησης, έστω τις βασικές της παραμέτρους, ώστε να οδηγήσουν σε απομόνωση την εργοδοτική πλευρά.
Όταν η εργοδοτική πλευρά διατηρεί -μετά από τόσες συναντήσεις- τη θέση ότι δεν αποδέχεται τιμαριθμική αναπροσαρμογή των μισθών του μεγαλύτερου μέρους των εργαζομένων στον ιδιωτικό τομέα (των εργαζομένων τους, δηλαδή) και οι συντεχνίες κρύβονται πίσω από διαδικαστικά θέματα για να μην συνταχθούν με τη δημοφιλή κυβερνητική πρόταση, είναι ξεκάθαρο πως ο κοινωνικός διάλογος είναι χάσιμο χρόνου, καθώς δεν πρόκειται να καταλήξει σε συμφωνία για ΑΤΑ σε όλους, έστω με κάποιους ποσοτικούς περιορισμούς σε όσους σήμερα δεν λαμβάνουν ούτε σεντ ΑΤΑ.
Τι θα συμβεί αν ο πολυδιαφημισμένος κοινωνικός διάλογος -ο οποίος τα τελευταία χρόνια αποδεδειγμένα δεν προστάτεψε αποτελεσματικά από την απορρύθμιση της εργασίας εις βάρος της πλειοψηφίας των εργαζομένων – ναυαγήσει σήμερα – και επίσημα;
Η μπάλα για δίκαιη ρύθμιση της απόδοσης ΑΤΑ σε όλους επιστρέφει στην Κυβέρνηση. Η οποία θα διαχειριστεί ένα δίλημμα, που για πάρα πολλούς είναι ψευτο-δίλημμα: Θα υπαναχωρήσει ατάκτως, θα εγκαταλήψει τη δημοφιλή και δίκαιη πρόταση για ΑΤΑ σε όλους και θα δώσει το φιλί της ζωής σε ένα προβληματικό κοινωνικό διάλογο που στην καλύτερη περίπτωση απλώς θα διατηρήσει την ΑΤΑ μόνο σε όσους τη λαμβάνουν σήμερα; Θα δεχθεί η Κυβέρνηση να υποστεί μία μεγάλη πολιτική ήττα, απλά για να εμφανίσει τον διάλογο εργοδοτών – συνδικαλιστών αποδοτικό και ωφέλιμο;
Ή θα επιμείνει στην πρότασή της, θα διακόψει τον ατέρμονο διάλογο μεταξύ ΟΕΒ-ΚΕΒΕ και συνδικαλιστών και θα κάνει αυτό που αναμένουν οι στρατιές των εργαζομένων του ιδιωτικού τομέα; Να καταθέσει νομοσχέδιο για καθολική απόδοση της ΑΤΑ όταν ο πληθωρισμός, μέχρι 4%, ακολουθεί μία χρονιά με ανάπτυξη (και κέρδη σε επιχειρήσεις);
Η κοινή λογική λέει το δεύτερο, καθώς αυτό ζητά και χρειάζεται η μεγάλη πλειοψηφία.
