«Είμαστε με τη μητέρα μου σε μια οικονομική κόλαση. Από το βράδυ της Κυριακής δεν έχουμε σπίτι … μείναμε άστεγοι», ανέφερε στον «Φ» ο 22χρονος φοιτητής ιατρικής στο Πανεπιστήμιο Κύπρου, Δάτης Καλάλης.
Ο νεαρός εξέφρασε την απελπισία του για τις συνθήκες στις οποίες διαβιούν εδώ και μήνες με την 50χρονη μητέρα του, καθώς με τα €400 μισθού που λάμβανε, έπρεπε να πληρώνουν €380 για ενοίκιο και ρεύμα και με τα υπόλοιπα €20 να φροντίζουν για τις ανάγκες τους διατροφής. «Πώς είναι δυνατόν ένας άνθρωπος που η Κυπριακή Δημοκρατία του παραχώρησε τιμητική υπηκοότητα, να πρέπει απόψε να κοιμηθεί στο πάρκο;», διερωτήθηκε και πρόσθεσε ότι δεν του μένει άλλο από το να εγκατασταθεί έξω από το Προεδρικό.
«Το 2011 ήρθαμε με τους γονείς μου από το Ιράν και εγκατασταθήκαμε στην Κύπρο. Λίγα χρόνια αργότερα, το 2018, η τότε κυβέρνηση αποφάσισε να μου απονείμουν τιμητικά, σε εμένα και τη μητέρα μου, την κυπριακή υπηκοότητα, καθώς είχα εξασφαλίσει μετάλλια σε μαθηματικές ολυμπιάδες εκπροσωπώντας τη χώρα μας», ανέφερε ο Δάτης και πρόσθεσε ότι σήμερα είναι φοιτητής ιατρικής στο Πανεπιστήμιο Κύπρου.
«Όλα αυτά τα χρόνια η μητέρα μου δεν κατόρθωσε να βρει εργασία, παρά το γεγονός ότι αποτάθηκε στο αρμόδιο γραφείο, ότι ανταποκρίθηκε και από μόνη της σε εκατοντάδες αγγελίες και ότι είναι μορφωμένη. Είναι μαθηματικός και ήταν εκείνη που με στήριξε για τις ολυμπιάδες», είπε.
«Την παρούσα στιγμή είμαι και εγώ χωρίς εργασία», ανέφερε. Σε αυτό συντέλεσαν αρκετοί παράγοντες, μεταξύ των οποίων ότι διέμεναν έξω από τα Ανάγυια και δεν είχαν μεταφορικό μέσο. Αμέσως μετά, ο ιδιοκτήτης του χώρου στον όποιο ζούσαν τους έβγαλε από το σπίτι.
«Με τα ελάχιστα χρήματα που διαθέταμε, εξασφαλίσαμε ένα δωμάτιο για λίγες μέρες. Αύριο (σ.σ. σήμερα) στις 11:00 θα μείνουμε στο δρόμο», σημείωσε ο νεαρός φοιτητής και υπέδειξε ότι έχει λιγότερα από €15 στην τσέπη του.
«Πολλές φορές ζήτησα βοήθεια από τις Υπηρεσίες Κοινωνικής Ευημερίας. Στην ουσία ζητιάνεψα για κάποιο έκτατο ποσό». Η μητέρα του, σημειώνει, κατέθεσε αίτηση για ΕΕΕ αρχές Ιανουαρίου, η οποία εξετάζεται μέχρι σήμερα.
Ανέφερε, ακόμη, ότι ζήτησε δωμάτιο και από τις εστίες του Πανεπιστημίου, όμως ήταν γεμάτες. Εξάλλου, δεν θα μπορούσε να πάει και η μητέρα του.
Ο Δάτης καλεί τις υπηρεσίες να τους στηρίξουν και να τους βοηθήσουν να βρουν εργασίες, μέσω των οποίων να μπορούν να ζήσουν. Ο ίδιος θέλει να ολοκληρώσει τις σπουδές του στην ιατρική και να γίνει ερευνητής ιστοπαθολόγος, ωστόσο εκφράζει φόβους ότι υπό αυτές τις συνθήκες ίσως να μην το καταφέρει.
