Φως στο παρασκήνιο του Κονκλάβιου που ανέδειξε τον Αμερικανό Ρόμπερτ Πρέβοστ ως νέο Πάπα, με το όνομα Λέων ΙΔ΄, ρίχνει η ιταλική εφημερίδα Corriere della Sera, αποκαλύπτοντας λεπτομέρειες για τη διαδικασία εκλογής του.
Σύμφωνα με πληροφορίες από την Καπέλα Σιξτίνα, όπου συνεδρίασε το Κονκλάβιο την Τετάρτη και την Πέμπτη, στην πρώτη ψηφοφορία ο Πιέτρο Παρολίν —ο «υπουργός Εξωτερικών» του Βατικανού και στενός συνεργάτης του εκλιπόντος Πάπα Φραγκίσκου— συγκέντρωσε σημαντικό αριθμό ψήφων. Ωστόσο, αυτοί δεν επαρκούσαν για να εξασφαλίσουν ευρεία συναίνεση, ικανή να γεφυρώσει τα ρήγματα εντός της Καθολικής Εκκλησίας.
Το ρεπορτάζ αναφέρει ότι ο ίδιος ο Παρολίν αποφάσισε να κάνει ένα “γενναιόδωρο” βήμα πίσω, γεγονός που θεωρείται καθοριστικό για τη στροφή των ψήφων προς τον Πρέβοστ. Η απόσυρση του Παρολίν φέρεται να προκάλεσε και την καθυστέρηση στην ανακοίνωση του αποτελέσματος της πρώτης ψηφοφορίας το βράδυ της Τετάρτης.
Η πρώτη δημόσια εμφάνιση του νέου Πάπα Λέοντα ΙΔ΄ στο μπαλκόνι του Βατικανού, με τον Παρολίν στο πλευρό του κατά την ομιλία Urbi et Orbi, ερμηνεύεται από την Corriere ως μήνυμα συνέχειας και ενότητας, αλλά και ως ένδειξη ότι δεν υπάρχουν εντάσεις μεταξύ των δύο ανδρών, με τη «γραμμή Φραγκίσκου» να διατηρείται.
Η ιταλική εφημερίδα σημειώνει ότι ο Ρόμπερτ Πρέβοστ επωφελήθηκε από την υπόγεια αντιπαράθεση στο Κονκλάβιο ανάμεσα σε Καρδινάλιους της Βόρειας και της Νότιας Αμερικής. Καταλυτική θεωρείται η στάση του απέναντι στον πρώην πρόεδρο των ΗΠΑ, Ντόναλντ Τραμπ, ειδικά όταν επέκρινε σφόδρα την περικοπή της αμερικανικής βοήθειας μέσω της USAid, χαρακτηρίζοντάς την «εγκληματική επιλογή».
Επιπλέον, σύμφωνα με το δημοσίευμα, τον Πρέβοστ στήριξαν γαλλόφωνοι Καρδινάλιοι από την Αφρική, καθώς και μέλη της πιο συντηρητικής πτέρυγας της Εκκλησίας, που προτίμησαν έναν ισορροπημένο υποψήφιο αντί για κάποιον «εξωτικό» Καρδινάλιο που είχε αναδείξει ο Φραγκίσκος.
Η υποστήριξη αυτή ενισχύθηκε από την ικανότητα του Πρέβοστ να διαμεσολαβεί —όπως φάνηκε στην τελευταία σύνοδο— φέρνοντας κοντά τους συντηρητικούς με τους πιο προοδευτικούς Καρδινάλιους, όπως τους Γερμανούς που ζητούν μεγαλύτερη εκπροσώπηση των γυναικών, ακόμη και σε θέσεις πρεσβύτερων.
