Σήμερα στην Κύπρο διακηρύσσουμε κάποιους στόχους για τερματισμό της κατοχής, που στην ουσία είναι εύηχα συνθήματα, αλλά ανέφικτοι και απραγματοποίητοι στόχοι. Ας δούμε λοιπόν μερικές μερικούς τέτοιους στόχους και τα αποτελέσματα που θα φέρουν, αν πραγματοποιηθούν και αν μπορεί να είναι εφικτό το περιεχόμενο και η σημασία τους. Ποιες είναι οι πραγματικότητες και πώς μπορούμε να τις αντιμετωπίσουμε;
Απελευθέρωση για ένα κατεχόμενο μέρος ή χώρα σημαίνει την εκδίωξη ή την αποχώρηση του στρατού κατοχής και την επαναφορά της εξουσίας στις αρχές του νόμιμου κράτους. Βίαιη εκδίωξη του κατοχικού στρατού από την κατεχόμενη Κύπρο είναι ένας στόχος ανέφικτος και απραγματοποίητος, αν λάβουμε υπόψη τα σημερινά και τα μελλοντικά δεδομένα. Αντίθετα μια τέτοια απόπειρα θα καταλήξει σε ολική και μόνιμη καταστροφή.
Αποχώρηση του τουρκικού στρατού κατοχής με διπλωματικά μέσα και με τη σύναψη συμφωνίας για λύση αποτελεί τερματισμό της κατοχής εν μέρει. Φυσικά δεν αποτελεί απελευθέρωση και επαναφορά της εξουσίας στις νόμιμες αρχές. Ένας τέτοιος τερματισμός της κατοχής προϋποθέτει κι άλλες συμφωνίες για την μελλοντική μορφή του κράτους και τις εξουσίας. Και η Τουρκία είναι ανένδοτη. Θέλει διχοτόμηση και δυο κράτη.
Η Κ.Δ. αντιμετωπίζει ένα σοβαρό κίνδυνο κατάληψης και κατάκτησης ολόκληρης της Κύπρου από την Τουρκία. Η αμυντική θωράκιση της Κύπρου είναι ένας τρόπος για αποτροπή αυτού του κινδύνου. Είναι όμως ασήμαντος, επειδή το ανισοζύγιο δυνάμεων είναι ασύμμετρο και τεράστιο και ουδέποτε μπορεί να αλλάξει, ώστε να αποτελεί πραγματική αποτροπή.
Υπάρχει όμως ένας άλλος σημαντικός παράγοντας, που αποτρέπει την κατάκτηση ολόκληρης της Κύπρου από την Τουρκία. Ο παράγοντας αυτός είναι το γεγονός ότι η Κύπρος είναι ανεξάρτητη χώρα και ισότιμο μέλος της Ε.Ε. Και για όσο χρόνο η Τουρκία θα βρίσκεται σε σχέση αλληλεξάρτησης με την Ε.Ε. και θα επιδιώκει και θα αναμένει είτε ένταξη, είτε σοβαρά οικονομικά και πολιτικά ανταλλάγματα, μια στρατιωτική επίθεση εναντίον της Κ.Δ., χώρας μέλους της Ε.Ε. θα είναι ανεπίτρεπτη. Δεν θα εξυπηρετεί τα συμφέροντα της Τουρκίας. Μπορεί η Τουρκία να θεωρεί την Κ.Δ. ως εκλιπούσα, αλλά η Ε.Ε. την θεωρεί και θα την θεωρεί ισότιμο μέλος της, ανεξάρτητα από την τουρκική άποψη. Και η Τουρκία θα επιτεθεί εναντίον της Κ.Δ. μόνον αν διασαλευτούν ή διακοπούν εντελώς, οριστικά και τελεσίδικα οι σχέσεις της Τουρκίας και της Ε.Ε. Άλλη περίπτωση που θα κινδυνεύει η Κ.Δ. από τουρκική επίθεση είναι εάν και όταν η Κ.Δ. πάψει να είναι ισότιμο μέλος της Ε.Ε. ή αποτελέσει την κυριαρχία της και την εξουσία της ως ανεξάρτητο κράτος. Αν δηλαδή υποβιβαστεί σε κοινότητα ενός κράτους, που θα ελέγχεται από την Τουρκία. Τότε η Τουρκία αν επιτεθεί στην ελληνική κοινότητα ή συνιστώσαν πολιτεία μιας ΔΔΟ, δεν θε επιτίθεται σε μια χώρα μέλος της Ε.Ε., αλλά σε μια κοινότητα ενός κράτους.
Η άλλη κοινότητα ή συνιστών κράτος θα είναι η τουρκική κοινότητα η οποία θα ζητήσει την προστασία της Τουρκίας. Σε τέτοια περίπτωση η Ε.Ε. θα λειτουργήσει ελεύθερα και χωρίς κανένα ηθικό περιορισμό ή πολιτική ευθύνη ως ένας νόμιμος Πόντιος Πιλάτος, Δεν θα θέλει να αναμιχθεί στις εσωτερικές υποθέσεις κράτους μέλους της. Και ο Ελληνισμός της Κύπρου θα αναζητά κηδεμόνα και προστάτη.
Με τις πιο πάνω σκέψεις αντιλαμβάνεται κανείς πόση σημασία έχει η διατήρηση της Κ.Δ. ως ανεξάρτητου κράτους μέλους του ΟΗΕ και ισότιμου μέλους της Ε.Ε. Και αντιλαμβάνεται εύκολα κάποιος, πως αν καταργηθεί η Κ.Δ. και υποβιβαστεί σε κοινότητα ή συνιστώσα πολιτεία, η Κύπρος δεν θα απελευθερωθεί. Το ελεύθερο τμήμα της Κ.Δ. δεν θα επανενωθεί με το κατεχόμενο, αλλά η διχοτόμηση θα νομιμοποιηθεί και η Τουρκία δεν θα είναι μόνο ένας μόνιμος κίνδυνος για τον Ελληνισμό, αλλά και διαφεντευτής του μέλλοντός του. Η λύση που διαπραγματευόμαστε με τις επιτευχθείσες συγκλίσεις και τις πρόνοιες του πλαισίου Γκουτέρες δεν αποτρέπουν αυτό τον κίνδυνο, αλλά αντίθετα νομιμοποιούν την διχοτόμηση. Πρέπει να επιδιώκουμε στη λύση με σωστό περιεχόμενο..
Για τούτο πρέπει να θυμούμαστε την ουσία του περιεχομένου του διαγγέλματος του Τάσσου Παπαδόπουλου για την απόρριψη του σχεδίου Ανάν του 2004. «Παρέλαβα κράτος διεθνώς αναγνωρισμένο. Δεν θα παραδώσω «κοινότητα» χωρίς δικαίωμα λόγου διεθνώς και σε αναζήτηση κηδεμόνα. Και όλα αυτά έναντι κενών, παραπλανητικών, δήθεν, προσδοκιών. Έναντι της ανεδαφικής ψευδαίσθησης ότι η Τουρκία θα τηρήσει τις δεσμεύσεις της».
Τις τελευταίες μέρες ο Ερτογάν και ο Τατάρ μας επιβεβαίωσαν ακόμα μια φορά, ότι είναι ψευδαίσθηση να πιστεύουμε ότι η Τουρκία θα τηρήσει τις δεσμεύσεις της. Ακόμα και τη συμφωνία για τη διανομή του ανακυκλωμένου νερού δεν την τηρούν. Ούτε το ανακυκλωμένο νερό από τα λύματα δεν μας το δίδουν. Και πολλοί έχουν την ψευδαίσθηση, ότι η Τουρκία θα τηρήσει οποιαδήποτε συμφωνία ή υποχρέωσή της, όταν και εάν καταφέρει να αποδεχθούμε κατάργηση της Κ.Δ.
