Το ερώτημα είναι: «Σε ένα παρθένο φυσικό περιβάλλον ταιριάζει ένα τέτοιο κτίσμα;». Παρόλα αυτά, το εν λόγω δεν παύει να είναι εντυπωσιακό και να κερδίζει το ενδιαφέρον όσων ασχολούνται με την αρχιτεκτονική. Βρίσκεται στην Κίνα, σε ένα βραχώδες νησάκι και υπογράφεται από το γραφείο ΤΑΟ (Trace Architecture Office).
Το νησάκι Jiming στην ανατολική Κίνα, είναι στην ουσία ένας βράχος με 200 κατοίκους που ασχολούνται ως επί τω πλείστω με την αλιεία και εσχάτως και με τον τουρισμό. Η πρόσβαση σε αυτό δεν είναι δύσκολη αφού βρίσκεται οκτώ, μόνο, ναυτικά μίλια από τις ακτές και σε 20 λεπτά κάποιος μπορεί να μεταβεί εκεί με πλοιάριο. Κι οι επισκέπτες, τελευταία, αυξάνονται αφού όλο και πιο πολλοί ψάχνουν νέα μέρη για να δουν και κυρίως για να φωτογραφηθούν. Ένα από τα μέρη αυτά είναι πλέον και το Cliff Café and Tower House στην υπηρεσία των επισκεπτών αφού αποτελούν ιδιοκτησία εταιρείας ανάπτυξης. Και τα δύο, από γυμνό μπετόν, το μεν καφέ να δίνει την εντύπωση πως έχει ξεφυτρώσει από τα βράχια, ενώ η κατοικία, στενή και κάθετη, παραπέμπει σε φάρο. Κι ο στόχος των αρχιτεκτόνων ακριβώς αυτός ήταν: συμβολισμοί και συνδυασμός του φυσικού τοπίου με λιτούς όγκους και ακατέργαστα υλικά, ώστε να μοιάζουν πως αναδύονται και αποτελούν μέρος των βράχων.
Το καφέ είναι ένα οριζόντιο επίπεδο που εκτείνεται προς τον ορίζοντα, ενώ το Tower House είναι ένας κατακόρυφος όγκος που επεκτείνεται προς τον ουρανό. Με εμβαδό μόλις 4,5μ. × 4,5μ., η κατοικία εμφανίζεται ως μια μικροσκοπική κουκκίδα απέναντι στην απεραντοσύνη της θάλασσας. Στο εσωτερικό, οι χώροι διαβίωσης, σαλόνι, γραφείο, υπνοδωμάτιο και μπάνιο, είναι διατεταγμένοι κάθετα από κάτω προς τα πάνω. Κάθε επίπεδο έχει ένα παράθυρο θέασης με διαφορετικό σχήμα, γωνία και αναλογία, προσφέροντας διάφορες προοπτικές και διαστάσεις της θάλασσας.
Η καφετέρια με την επίπεδη, πλατιά οροφή συγχωνεύεται στη βραχώδη πλαγιά και εκτείνεται σαν μια φυσικά κομμένη μορφή του λόφου, ατενίζοντας προς τον θαλάσσιο ορίζοντα. Το ανοιχτό άκρο του κτηρίου προβάλλει δραματικά στην άκρη του γκρεμού, δημιουργώντας τη ψευδαίσθηση αποκόλλησης από το βουνό, σαν να είναι έτοιμο να αγκαλιάσει τη θάλασσα. Αυτή η σκόπιμη ένταση μεταξύ της φύσης και του δομημένου χώρου είναι ένα καθοριστικό χαρακτηριστικό της δομής.
Οι αρχιτέκτονες, όπως εξηγούν οι ίδιοι, ελπίζουν πως κατεβαίνοντας κάποιος τα σκαλιά στο κτίριο θα έχει την αίσθηση πως εισέρχεται στον πυρήνα αυτόν καθ’ αυτόν του βουνού. Μέσα στους σκληρούς τοίχους από σκυρόδεμα, οι επισκέπτες έλκονται σταδιακά προς την άκρη του πρόβολου, όπου κυριαρχεί μια αίσθηση αιώρησης πάνω από τη θάλασσα. Το άνοιγμα, στο επίπεδο του εδάφους στην άκρη, παρέχει μια αφιλτράριστη αίσθηση του ύψους του γκρεμού. Ένας προσεκτικά σχεδιασμένος χώρος στο πίσω μέρος του κτιρίου, είναι προσβάσιμος μόνο μέσω ενός αμυδρά φωτισμένου τούνελ, που ανοίγει σε μια πανοραμική θέα προς τη θάλασσα. Πίσω, ένας χώρος διαλογισμού φωτισμένος από ένα φεγγίτη, δημιουργεί ένα γαλήνιο καταφύγιο κάτω από τον απόκρημνο βράχο.
Με αυτόν το διάλογο μεταξύ οριζοντιότητας και καθετότητας, ανάβασης και κατάβασης, εσωτερικότητας και θέας, το «Cliff Café και Tower House» προσδοκεί να γεφυρώσει το χάσμα μεταξύ της γης και του ουρανού.
