Μια ακόμη μαχαιριά στο κορμί της βασανισμένης πολιτικής ζωής του τόπου αποτελεί η χθεσινή εξέλιξη της μετακίνησης του Μάριου Πελεκάνου στο ΕΛΑΜ. Διότι, πέραν των όσων ο ίδιος ή το νέο του κόμμα ισχυρίζονται για να δικαιολογήσουν μιαν άθλια πολιτική κίνηση, εκείνο το οποίο αναδεικνύεται είναι το πλέον απεχθές δόγμα για την πολιτική: Καρέκλα να ‘ναι και ό,τι να ‘ναι!
Είμαστε υποχρεωμένοι να επαναλάβουμε: Πρόκειται για μια ενέργεια, που άπτεται αποκλειστικά και μόνο αχαλίνωτων προσωπικών φιλοδοξιών, έξω από πολιτικές αρχές. Μάλιστα, το πλήγμα για την πολιτική ζωή είναι μεγαλύτερο εξαιτίας του γεγονότος ότι προέρχεται από ένα νέο άνθρωπο, με μικρή πολιτική πορεία. Αυτό συνθλίβει την ελπίδα ότι η νέα γενιά πολιτικών μπορεί να αποδειχτεί καλύτερη από την παλαιότερη.
Στη χθεσινή δήλωσή του, ο κ. Πελεκάνος ισχυρίζεται πως η ένταξή του στο ΕΛΑΜ «εδράζεται στις διαχρονικές μου θέσεις σε ύψιστης σημασίας ζητήματα». Αλήθεια, πότε ανακάλυψε αυτές τις θέσεις; Όταν εντασσόταν στον ΔΗΣΥ; Όταν εκλεγόταν δημοτικός σύμβουλος του ΔΗΣΥ; Όταν διοριζόταν εκπρόσωπος της Κυβέρνησης Αναστασιάδη; Όταν υπέβαλε υποψηφιότητα στις βουλευτικές εκλογές με τον ΔΗΣΥ; Όταν εκλεγόταν αντιπρόεδρος του ΔΗΣΥ; Όταν διεκδικούσε θέση στο ψηφοδέλτιο του ΔΗΣΥ στις Ευρωεκλογές;
Δυστυχώς, τα γεγονότα τον εκθέτουν ανεπανόρθωτα! Η κομματική του μεταγραφή έλαβε χώρα μετά που δεν κατάφερε να εξασφαλίσει θέση στο ψηφοδέλτιο του ΔΗΣΥ για τις Ευρωεκλογές, όντας αντιπρόεδρος του κόμματος. Ορθώς, επέδειξε μέγιστη ευθιξία και παραιτήθηκε από το αξίωμα του αντιπροέδρου. Η μεταπήδηση σε άλλο κόμμα, όμως, ουδόλως δικαιολογείται από εκείνην την αποτυχία. Ακόμη και αν ηγετικά στελέχη τον είχαν πολεμήσει για να αποκλειστεί.
Ο κ. Πελεκάνος στη σύντομη πολιτική του διαδρομή ευνοήθηκε τα μέγιστα και ανήλθε σε αξιώματα σε σύντομο χρονικό διάστημα. Αυτό φαίνεται να του πήρε τα μυαλά και να την είδε ξαφνικά πολιτικός αστέρας! Η χθεσινή μεταγραφή είναι προδοτική έναντι όσων εντός ΔΗΣΥ τον στήριξαν. Είναι προδοτική έναντι των 7.013 ψηφοφόρων του ΔΗΣΥ που του έδωσαν σταυρό προτίμησης στις βουλευτικές εκλογές, κατατάσσοντάς τον στην τιμητική 7η θέση. Είναι προδοτική έναντι των μελών του ΔΗΣΥ που τον ανέδειξαν αντιπρόεδρο του κόμματος.
Αν στην πορεία αυτή είχε διαφορές με την Πινδάρου επί πολιτικών θέσεων ουσίας, όφειλε να είχε αποχωρήσει προ πολλού και όχι μετά από μια εκλογική αποτυχία. Ούτε να αποχωρήσει μόλις χθες, την στιγμή που ανακοίνωνε ότι θα βρίσκεται στο ψηφοδέλτιο άλλου κόμματος.
Προφανώς, είδε την πολιτική σαν ποδόσφαιρο. Θεωρεί ότι μπορεί να παίρνει μεταγραφή όπως κάνουν οι ποδοσφαιριστές όταν κρίνουν πως σε άλλη ομάδα εξυπηρετούνται περισσότερο τα συμφέροντά τους. Πλην, όμως, στην πολιτική μετρούν οι αρχές και οι αξίες. Αν αυτές ποδοπατούνται τόσο βάναυσα χάριν φιλοδοξιών, τότε η εξέλιξη είναι τραγική.
Και στο παρελθόν είδαμε στελέχη να μετακινούνται από κάποιο κόμμα σε άλλο. Όταν, όμως, είχε προηγηθεί διαφορά ουσίας επί πολιτικών θέσεων. Όταν είχαν αποφασίσει να χωρίσουν οι δρόμοι τους για δημιουργία νέου σχήματος. Όταν δεν είχαν σοβαρή κομματική προϊστορία αλλά ως συνεργαζόμενοι έφευγαν.
Οφείλουμε, όμως, να εστιάσουμε και στην αντίδραση της Πινδάρου. Πανικόβλητη έσπευσε να επικαλεστεί ότι «οι φθηνοί τακτικισμοί του ΕΛΑΜ για πρόσκαιρη αλίευση ψήφων, ουσιαστικά ενισχύουν το ΑΚΕΛ»!
Πιο ανόητο επιχείρημα δύσκολα θα μπορούσαν να σκαρφιστούν. Ποσώς οφείλει να νοιάζεται το ΕΛΑΜ αν η κάθε του κίνηση μπορεί να βοηθά το ΑΚΕΛ να περάσει τον ΔΗΣΥ στην πρώτη θέση ή το αντίθετο. Αυτό το άγχος της πρωτιάς, αν δεν το αποβάλλει τάχιστα η Πινδάρου, θα οδηγήσει σε πολλαπλά πολιτικά εγκεφαλικά.
Το ΕΛΑΜ πράττει ό,τι κάθε κόμμα. Επιχειρεί να αυξήσει τα ποσοστά του ακόμη και με μεταγραφές στελεχών. Η Πινδάρου καλά κάνει να θυμηθεί πώς στο παρελθόν θέριεψε παίρνοντας στελέχη από το ΔΗΚΟ. Αυτό πράττουν όλα τα κόμματα.
Εκείνο το οποίο όφειλε να είχε πράξει από πολλά χρόνια πριν η Πινδάρου αλλά δεν τόλμησε ποτέ (λόγω του άγχους της πρωτιάς) ήταν να ξεκαθαρίσει τους κόλπους της από τα ακροδεξιά στοιχεία. Αντιθέτως, σε κάθε εκλογική αναμέτρηση απεγνωσμένα αναζητά τέτοια στοιχεία για να συγκρατήσει ακροδεξιές ψήφους, οι οποίες προ δεκαετιών είχαν βρει κρησφύγετο στον ΔΗΣΥ.
Δεν κατάλαβαν ποτέ ότι η εμφάνιση του ΕΛΑΜ θα οδηγούσε σε αυτό το οποίο βιώνουμε με φαινόμενα τύπου Πελεκάνου. Δεν κατάλαβαν ότι τα ακροδεξιά στοιχεία θα οδηγούντο κάποια στιγμή στο… φυσικό τους χώρο.
Η Πινδάρου, έστω και τώρα, οφείλει να κοιτάξει στον καθρέφτη. Να αντιληφθεί πως δεν είναι η ίδια με εκείνην του ιδρυτή της. Ότι η κατηφόρα θα συνεχίσει αν δεν καθαρίσει και δεν αλλάξει πρόσωπο και περιεχόμενο. Αντ’ αυτού, όμως, συνεχίζει η παιδαριώδης ηγεσία να παλεύει για την πρωτιά στις Ευρωεκλογές! Λες και αν τα καταφέρει θα κλείσουν όλες οι πληγές. Τόσο κοντόφθαλμοι!
